Beda Venerabilis, Historia Ecclesiastica Gentis Anglorum, 3, 9

monumenta.ch > Beda Venerabilis > 9
Beda, Historia Eccl. Gentis Anglorum, 3, VIII. Ut rex Cantuariorum Earconberct idola destrui praeceperit; et de filia eius Ercongota, et propinqua Aedilbergae, sacratis Deo virginibus. <<< >>> X. Ut pulvis loci illius contra ignem valuerit.

Beda Venerabilis, Historia Ecclesiastica Gentis Anglorum, 3, CAPUT IX. Ut in loco in quo occisus est rex Osuald, crebra sanitatum miracula facta; utque ibi primo iumentum cuiusdam viantis, ac deinde puella paralytica sit curata.

1	Regnavit autem Osuald Christianissimus rex Nordanhymbrorum novem annis, adnumerato etiam illo anno, quem et feralis impietas regis Brittonum, et apostasia demens regum Anglorum detestabilem fecerat. Siquidem, ut supra (Cap. I) docuimus, unanimo omnium consensu firmatum est, ut nomen et memoria apostatarum de catalogo regum Christianorum prorsus aboleri deberet, neque aliquis regno eorum annus adnotari.
2	Quo completo annorum curriculo, occisus est commisso gravi praelio, ab eadem pagana gente paganoque rege Merciorum, a quo et praedecessor eius Aeduini peremptus fuerat, in loco qui lingua Anglorum nuncupatur [Maserfelth. Duo comitatus hunc locum sibi clamant. Lancastria iuxta Winwicum nomen loci Maserfelth exhibuit, et inscriptionem in ecclesia Winwici ab antiquo conservatam, non omisso argumento quod in Nordanhymbrorum regno situm habeat, ubi Penda Osualdum aggressus est. Salopia vero suam etiam habet Maserfeldam, hodie Oswestre sive Oswaldstre, qui Brittanice Crux Osualdi dicitur, atque in eo comitatu pugnarum quia nempe Osualdus eum a Penda nuper devicto ceperat. Ab hac sententia stat auctor Vitae sancti Osualdi apud Capgravium, auctoritatem eius confirmante Cambdeno. Est autem Oswestre ab urbe Salopiae septem fere milliaribus versus Walliam, a Fossa R. Offae milliario non plane dimidio. In quo quidem campo ecclesia quae Candida ecclesia dicitur in sancti Oswaldi honore fundatur. Mon. Aug. I, p. 38.] Maserfelth, anno aetatis suae trigesimo octavo, [Quinto Augusti. Quo etiam die memoria eius in Martyrologio celebratur. Vide IV, 14.] die quinto mensis Augusti [DCXLII].
3	Cuius quanta fides in Deum, quae devotio mentis fuerit, etiam post mortem, virtutum miraculis claruit. Namque in loco ubi pro patria dimicans a paganis interfectus est, usque hodie sanitates infirmorum et hominum et pecorum celebrari non desinunt. Unde contigit ut pulverem ipsum ubi corpus eius in terram corruit, multi auferentes, et in aquam mittentes, suis per haec [Al., hoc] infirmis multum commodi adferrent.
4	Qui videlicet mos adeo increbuit, ut paulatim ablata exinde terra fossam ad mensuram staturae virilis reddiderit. Nec mirandum in loco mortis illius infirmos sanari, qui semper dum viveret infirmis et pauperibus consulere, eleemosynas dare, opem ferre non cessabat. Et multa quidem in loco illo, vel de pulvere loci illius facta virtutum miracula narrantur: sed nos duo tantum quae a maioribus audivimus, referre satis duximus.
5	Non multo post interfectionem eius exacto tempore, contigit ut quidam equo sedens iter iuxta locum ageret illum; cuius equus subito lassescere, consistere, caput in terram declinare, spumas ex ore demittere, et augescente dolore nimio, in terram coepit ruere. Desiluit [Al., desilivit] eques, et stramine substrato coepit exspectare horam, qua aut melioratum reciperet iumentum, aut relinqueret mortuum.
6	At ipsum diu gravi dolore vexatum, cum diversas in partes se torqueret, repente volutando devenit in illud loci ubi rex memorabilis occubuit. Nec mora, quiescente dolore cessabat ab insanis membrorum motibus, et consueto equorum more, quasi post lassitudinem in diversum latus vicissim sese volvere, statimque exsurgens quasi sanum [Al., sanus] per omnia, virecta [Al., vireta] herbarum avidius carpere coepit.
7	Quo ille viso, ut vir sagacis ingenii, intellexit aliquid mirae sanctitatis huic loco quo equus est curatus, inesse; et posito ibi signo, non multo post ascendit equum, atque ad hospitium quo proposuerat, accessit: quo dum adveniret, invenit puellam ibi, neptem patris-familias, longo paralysis morbo gravatam: et cum familiares domus illius, de acerba puellae infirmitate ipso praesente quererentur, coepit dicere ille de loco ubi caballus suus esset curatus. Quid multa?
8	imponentes eam carro, duxerunt ad locum [Al. add. illum], ibidemque deposuerunt. At illa posita in loco, obdormivit parumper; et ubi evigilavit, sanatam se ab illa corporis dissolutione sentiens, postulata aqua, ipsa lavit faciem, crines composuit, caput linteo cooperuit, et cum his qui se adduxerant, sana pedibus incedendo reversa est.