Beda Venerabilis, Historia Ecclesiastica Gentis Anglorum, 2, 18

monumenta.ch > Beda Venerabilis > 18
Beda, Historia Eccl. Gentis Anglorum, 2, XVII. Ut idem ab Honorio papa exhortatorias literas acceperit, qui etiam Paulino pallium miserit. <<< >>> XIX. Ut primo idem Honorius, et post Iohannes litteras genti Scottorum pro Pascha simul et pro Pelagiana haeresi miserit.

Beda Venerabilis, Historia Ecclesiastica Gentis Anglorum, 2, CAPUT XVIII. Ut Honorius, qui Iusto in episcopatum Dorovernensis Ecclesiae successit, ab eodem papa [Al. om. eodem papa] Honorio pallium et literas acceperit.

1	[Haec inter. Annum obitus Iusti Beda non dedit, et hinc illae tenebrae huic historiae parti offusae. Plurimi volunt Iustum tres tantum annos sedisse et obiisse anno 627, et tunc vel Honorium successisse, vel sedem vacasse. Alii Iusto plures annos tribuunt usque ad annum 632, 633, etc. De sede autem vacante nihil in Beda, nec de Iusti obitu ante temporis periodum infra harum litterarum conspectum; sed necesse fuit Honorium consecrari Lincolniae, ante annum 633, priusquam Paulinus ab Eboracensi provincia secederet; nec tamen post annum 631, ut spatium daretur viginti duobus annis Felicis et Thomae ante obitum Honorii, quem certum est obiisse anno 653; de quo vide notam supra ad cap. 15. Iusti igitur obitum ego posui an. 630, Honorii consecrationem an. 631, pallium an. 634.] Haec inter Iustus archiepiscopus ad caelestia regna sublevatus [Al., sublatus est] quarto Iduum Novembrium die [DCXXX], et Honorius pro illo est in praesulatum effectus [Al., electus]: qui ordinandus venit ad Paulinum, et occurrente sibi illo in Lindocolino quintus ab Augustino Doruvernensis Ecclesiae consecratus est antistes [DCXXXI]. Cui etiam praefatus papa Honorius misit pallium et literas, in quibus decernit [Al., decrevit] hoc ipsum, quod in epistola ad Aeduinum regem missa decreverat: scilicet ut cum Doruvernensis vel Eburacensis antistes de hac vita transierit, is qui superest consors eiusdem gradus, habeat potestatem alterum ordinandi, in loco eius qui transierat, sacerdotem; ne sit necesse ad Romanam usque civitatem per tam prolixa terrarum et maris spatia pro ordinando archiepiscopo semper fatigari. Quarum etiam textum literarum in nostra hac Historia ponere commodum duximus.
2	[DCXXXIV.] 'Dilectissimo fratri Honorio, Honorius.
3	'Inter plurima quae Redemptoris nostri misericordia suis famulis dignatur bonorum munera praerogare, illud etiam clementer collata suae pietatis munificentia tribuit, quoties per fraternos affatus [Al., effectus] unianimam dilectionem quadam contemplatione alternis aspectibus repraesentat. Pro quibus maiestati eius gratias indesinenter exsolvimus, eumque votis supplicibus exoramus, ut vestram dilectionem in praedicatione Evangelii laborantem [Al., elaborantem] et fructificantem, sectantemque magistri et capitis sui [Al., vestri] sancti Gregorii regulam, perpeti [Al., perpetua] stabilitate confirmet, et ad augmentum Ecclesiae suae potiora per vos suscitet incrementa; ut fide et opere, in timore Dei et caritate, vestra adquisitio decessorumque vestrorum quae per domini Gregorii exordia pullulat, convalescendo amplius extendatur; ut ipsa vos dominici eloquii promissa in futuro respiciant, vosque vox ista ad aeternam festivitatem evocet: Venite ad me omnes qui laboratis et onerati estis, et ego reficiam vos [Matth. XI, 28]. Et iterum: Euge, serve bone et fidelis; quia super pauca fuisti fidelis, super multa te constituam: intra in gaudium domini tui [Matth. XXV, 21]. Et nos equidem, fratres carissimi, haec vobis pro aeterna caritate exhortationis verba praemittentes, quae rursus pro Ecclesiarum vestrarum privilegiis congruere posse conspicimus, non desistimus impertire. Et tam iuxta vestram petitionem, quam filiorum nostrorum regum vobis per praesentem nostram praeceptionem [Al., praesenti nostra praeceptione] vice beati Petri apostolorum principis, auctoritatem tribuimus, ut quando unum ex vobis divina ad se iusserit gratia vocari [Al., evocari], is qui superstes fuerit alterum in loco defuncti debeat episcopum ordinare.
4	Pro qua etiam re singula vestrae dilectioni pallia pro eadem ordinatione celebranda direximus, ut per nostrae praeceptionis auctoritatem possitis Deo placitam ordinationem efficere; quia ut haec vobis concederemus, longa terrarum marisque intervalla, quae inter nos ac vos obsistunt, ad haec nos condescendere coegerunt, ut nulla possit Ecclesiarum vestrarum iactura per cuiuslibet occasionis obtentum quoquo modo provenire [Al., pervenire]; sed potius commissi vobis populi devotionem plenius propagare.
5	Deus te incolumem custodiat, dilectissime frater. Data die tertio Iduum Iunii, imperantibus dominis nostris Augustis, [Heraclio anno XXIV, etc. Corruptus erat et mutilatus hic locus in omnibus editionibus, in quibus siglae P. C. perperam redduntur, proconsulatus, cum aliud nihil sonent quam post consulatum; et omittuntur haec verba, atque Constantio filio ipsius anno XXIII, unde totius subscriptionis turbatur sensus. Heraclius imperare coepit V Octobris, indic. 14, anno Christi Dionysiano 610, sed anno 602 divinae incarnationis, secundum Theophanem, qui annos incarnationis octonario minuere solet, uti Georgius Syncellus et alii fere Graeci. Idem Heraclius anno Christi 611 consulatum auspicatus est.---Heraclio ex Eudocia coniuge Augusta natus est Heraclius iunior, dictus novus Constantinus, die tertia mensis Maii, indictione 15, Christi 612. Hic anno VII Heraclii parentis, Christi 617, die 1 Ianuarii, indictione 5, consul renuntiatus est. Heraclius, novi Constantini filius, magni Heraclii nepos, nascitur et baptizatur tertio Novembris, indictione 5, anno Heraclii Magni XX. Christi Dionysiano 631. Quare anno 634, tertio Idus Iunii, in cursu erat annus tertius Heraclii pueri Caesaris: unde restat difficultas ex illis verbis, et consulatus eius anno III ad Constantinum spectantibus. Posito enim Constantini consulatus exordio ad annum 617, uti ex Theophane retulimus, consequenter anno 634 in cursu erat consulatus, Constantini annus XVII. Legendum ergo videtur, et consulatus eius anno XVII, nisi forte novum ei consulatus ex ordium fuit, quando illi natus est Heraclius filius, quod a Graecorum nemine adnotatum reperio. CHIFFL.] Heraclio anno vicesimo quarto, post consulatum eiusdem anno vicesimo tertio; atque Constantino filio ipsius anno vicesimo tertio, et consulatus eius anno tertio; sed et Heraclio felicissimo Caesare item filio eius anno tertio, indictione [Septima. Hic ad marginem Baronius ponit sexta, ut calculum accommodet ad annum 633, quem vel in ms. suo invenit, vel inveniendum putavit. In dando tempore huius epistolae laborarunt Chiffletius et alii, quisque suos corrigens mss., infeliciter omnes. Nam Codices ipsi veteres in uno et vero consentiunt.] septima, id est, anno dominicae incarnationis sexcentesimo tricesimo quarto.