Beda Venerabilis, Historia Ecclesiastica Gentis Anglorum, 2, 3

monumenta.ch > Beda Venerabilis > 3
Beda, Historia Eccl. Gentis Anglorum, 2, II. Ut Augustinus Brittonum episcopus pro pace catholica, etiam miraculo coelesti coram eis facto, monuerit; quaeve illos spernentes ultio secuta sit. <<< >>> IV. Ut Laurentius cum coepiscopis suis Scottos unitatem sanctae Ecclesiae, et maxime in Pascha observando sequi monuerit, et ut Mellitus Romam venerit.

Beda Venerabilis, Historia Ecclesiastica Gentis Anglorum, 2, CAPUT III. Ut idem Mellitum ac Iustum episcopos fecerit; et de obitu eius.

1	Anno dominicae incarnationis sexcentesimo quarto Augustinus, Brittaniarum archiepiscopus, ordinavit duos episcopos, Mellitum videlicet et iustum: Mellitum quidem ad praedicandum provinciae Orientalium Saxonum, qui Tamense fluvio dirimuntur a Cantia [Al., Cantio], et ipsi Orientali mari contigui, quorum metropolis Lundonia civitas est, super ripam praefati fluminis posita, et ipsa multorum emporium [Al., emptorium] populorum terra marique venientium: in qua videlicet gente tunc temporis Saberet nepos Aedilbercti ex sorore Ricula regnabat, quamvis sub potestate positus eiusdem Aedilbercti, qui omnibus, ut supra dictum est, usque ad terminum Humbrae [Al., Humbri] fluminis, Anglorum gentibus imperabat.
2	Ubi vero et haec provincia verbum veritatis praedicante Mellito accepit, fecit rex Aedilberct in civitate Lundonia ecclesiam sancti Pauli apostoli, in qua locum sedis episcopalis et ipse et successores eius haberent. Iustum vero in ipsa Cantia Augustinus episcopum ordinavit in civitate Dorubrevi [Al., Doroverni], quam gens Anglorum a primario quondam illius qui dicebatur [Hrof. Harpsfeldius ad hoc nomen ait, «Quae adhuc familia, aut eiusdem saltem nominis, apud Cantianos residet, p. 67. In Ant. Itinerario nomen loci est Durobrovis. Chartae antiquae in textu Hroffensi ante 600 annos scriptae habent Hrofbrevi, civitas Roibi. In Tabb. Peut. stationum militarium Roibis.] Hrof, Hrofaescaestrae cognominat.
3	Distat autem a Doruverni millibus passum ferme viginti quatuor ad occidentem, in qua rex Aedilberct ecclesiam beati [S. Andreae. Respectu habito ad monasterium e quo Augustinus et socii ad praedicandum missi sunt.] Andreae apostoli fecit, qui etiam episcopis utriusque huius ecclesiae dona multa, sicut et Doruvernensis [Al., Doroverniensis], obtulit: sed et territoria ac possessiones in usum eorum qui erant cum episcopis, adiecit.
4	[Defunctus est. Annum Augustini emortualem Beda non notat. Inde orta est varietas opinionum, quas omnes recensere non opus est, cum Beda eas in angustum reduxerit. Nam an. 604 Augustinus ordinavit Mellitum et Iustum episcopos (II, 3). An. octavo Phocatis, indictione 13, qui est an. 610, Mellitus detulit litteras Roma a papa Bonifacio ad archiepiscopum Laurentium. Intra hunc igitur terminum necesse est fuisse annum quo Angustinus vivus et mortuus est. Mabillonius, e tabella Cantuar. Mon. Ang., I, p. 24, calculat ad an. 607, addens legendam Eliensem, qua illa ecclesia ab Augustino fundata traditur an. 607. Sed hoc adeo fabulosum apparet, ut etiam Cantuariensi traditioni iniuriam faciat. Chronologia vero coenobii S. Augustini, quae apud X scriptores subiicitur Chronico G. Thorn sine nomine auctoris, sed quae ex collatione apparet habuisse auctorem T. Helmham, si modo eius fuerit ms A. T. C.; illa, inquam, Chronologia exhibet obitum Gregorii et Augustini, eodem anno, illius quidem IV Idus Martii feria sexta, huius vero VII Kal. Iunii feria quarta; annus autem est 605. Whartonus duos characteres profert pro an. 604, sed unus, nempe ille de Gregorio, quem Whartonus certissimum vult, est directe contra Bedam, qui Gregorii mortem ponit an. 605; alter est ex errore calculi in Chronico W. Thorni, X Script., p. 1765, ubi Augustini obitum ponit feria tertia, licet Chronologia supradicta e qua Thorn computum suum habuit, clare exhibet feriam quartam, tam in editione X Scriptorum, p. 2229, quam in ms. A. T. C. Concludo igitur Augustinum obiisse an. 605, VII Kal. Iunii feria quarta.] Defunctus est autem Deo dilectus Pater Augustinus [DCV], et positum corpus eius foras, iuxta ecclesiam beatorum apostolorum Petri et Pauli, cuius supra meminimus, quia ea necdum fuerat perfecta, nec [Dedicata. An. DCXIII.] dedicata. Mox vero ut dedicata est, intro inlatum, et in [Al., inlatum in] porticu illius aquilonali decenter [Sepultum. Eodem anno.] sepultum est: in qua etiam sequentium archiepiscoporum omnium sunt corpora tumulata, praeter duorum tantummodo, id est, Theodori et Berctualdi, quorum corpora [Al., om. corpora] in ipsa ecclesia posita sunt, eo quod praedicta [Porticus. Haec porticus erat in veteri ecclesia ubi nunc est capella B. Virginis. THORN.] porticus plura capere nequivit. Habet haec in medio pene sui, altare in honore beati papae Gregorii dedicatum, in quo per omne sabbatum, a presbytero loci illius [Agendae. Sic et in concilio Cloveshoviensi an. 747. «Septimo decimo constitutum est praecepto ut dies natalitius beati papae Gregorii, et dies quoque depositionis, qui est VII Kal. Iunii, S. Augustini archiep. atque confessoris, qui genti Anglorum missus a praefato papa et Patre nostro Gregorio scientiam fidei, baptismi sacramentum, et caelestis patriae notitiam primus adtulit, ab omnibus, sicut decet, honorifice venerantur: ita ut uterque dies ab ecclesiasticis et monasterialibus feriatus habeatur, nomenque eiusdem beati Patris et doctoris nostri Augustini in Litaniae decantatione, post S. Gregorii vocationem semper dicatur.» SPELM., Conc. tom. I, p. 250.] Agendae eorum solemniter celebrantur. Scriptum vero est in tumba eiusdem Augustini epitaphium huiusmodi: HIC REQUIESCIT DOMNUS AUGUSTINUS DORUVERNENSIS ARCHIEPISCOPUS PRIMUS,
5	Qui olim huc a beato Gregorio Romanae urbis pontifice directus, et a Deo operatione miraculorum suffultus, Aedilberctum regem, ac gentem illius ab idolorum cultu ad Christi fidem perduxit, et completis in pace diebus officii sui, defunctus est septimo Kalendas Iunias, eodem rege regnante.