Beda Venerabilis, Historia Ecclesiastica Gentis Anglorum, 1, CAPUT XXII. Ut Brittones, quiescentibus ad tempus exteris, civilibus sese bellis contriverint, simul et maioribus flagitiis submerserint.
| 1 | Interea Brittania [Al., Brittaniae] cessatum quidem est parumper ab externis, sed non a civilibus bellis. Manebant exterminia civitatum ab hoste dirutarum ac desertarum, pugnabant contra invicem qui hostem evaserant cives. Attamen recente adhuc memoria calamitatis et cladis inflictae servabant utcumque reges, sacerdotes, privati, et optimates suum quique ordinem. |
| 2 | At illis decedentibus, cum successisset aetas tempestatis illius nescia, et praesentis solum serenitatis statum experta, ita cuncta veritatis ac iustitiae moderamina concussa ac subversa sunt, ut earum non dicam vestigium, sed ne memoria quidem, praeter [Al., praeterquam] in paucis, et valde paucis ulla appareret. |
| 3 | Qui inter alia inenarrabilium scelerum facta, quae historicus eorum Gildus [Al., Gildas] flebili sermone describit, et hoc addebant [Al., addebat], ut nunquam genti Saxonum sive Anglorum secum Brittaniam incolenti, verbum fidei praedicando committerent. Sed non tamen divina pietas plebem suam, quam praescivit, deseruit, quin multo digniores genti memoratae praecones veritatis, per quos crederet, destinavit. |