monumenta.ch > Beda Venerabilis > 21
Beda, Historia Eccl. Gentis Anglorum, 1, XX. Ut iidem episcopi Brittonibus in pugna auxilium caeleste tulerint, sicque domum reversi sint. <<<     >>> XXII. Ut Brittones, quiescentibus ad tempus exteris, civilibus sese bellis contriverint, simul et maioribus flagitiis submerserint.

Beda Venerabilis, Historia Ecclesiastica Gentis Anglorum, 1, CAPUT XXI. Ut renascentibus virgultis Pelagianae pestis Germanus cum Severo Brittaniam reversus, prius claudo iuveni incessum, deinde et populo Dei, condemnatis sive emendatis haereticis, gressum recuperarit fidei.

1 [Nec multo. Haec etiam verba calculum Prosperi turbant. Nam si primus Germani adventus fuit a. 429, vel multum temporis ad secundum adventum interponi oportet, vel plures annos in secundo fluxisse quam rebus et historiae Germani convenire possint, prout infra patet.] Nec multo [Al. add. post] interposito tempore, nuntiatur ex eadem insula, Pelagianam perversitatem iterato paucis auctoribus dilatari: rursusque ad beatissimum virum preces sacerdotum omnium deferuntur, ut causam Dei, quam prius obtinuerat, tutaretur [Al., tueretur]. Quorum petitioni festinus obtemperat.
2 Namque adiuncto sibi Severo totius sanctitatis viro, qui erat discipulus beatissimi Patris Lupi Trecassenorum episcopi, et tunc Treviris ordinatus episcopus gentibus primae Germaniae verbum [Al. add. Dei] praedicabat, mare conscendit, et consentientibus elementis tranquillo navigio Brittanias petiit.
3 Interea sinistri spiritus pervolantes [Al., provolantes] totam insulam, Germanum venire invitis vaticinationibus nunciabant; in tantum ut Elafius quidam regionis illius primus, ut in occursu [Al., occursum] sanctorum sine ulla manifesti nuncii relatione properaret, exhibens secum filium quem in ipso flore adolescentiae debilitas dolenda damnaverat. Erat enim arescentibus nervis contracto poplite, cui per siccitatem cruris usus vestigii negabatur. Hunc Elafium provincia tota subsequitur: veniunt sacerdotes, occurrit inscia multitudo, confestim benedictio, et sermonis divini doctrina profunditur. Recognoscunt populum in ea qua reliquerat [Al., reliquerant] credulitate durantem: intelligunt culpam esse paucorum, inquirunt auctores, inventosque condemnant.
4 Cum subito Elafius pedibus advolvitur sacerdotum, offerens filium, cuius necessitatem ipsa debilitas etiam sine precibus adlegabat: fit communis omnium dolor, praecipue sacerdotum, qui conceptam misericordiam ad divinam clementiam contulerunt: statimque adolescentem beatus Germanus sedere compulit, adtrectat poplitem debilitate curvatum, et per tota infirmitatis spatia medicabilis dextera percurrit, salubremque tactum sanitas festina subsequitur, ariditas succum, nervi officia receperunt, et in conspectu omnium filio incolumitas, patri filius restituitur.
5 Implentur populi stupore miraculi, et in pectoribus omnium fides catholica inculcata firmatur. Praedicatio deinde ad plebem de praevaricationis emendatione convertitur, omniumque sententia pravitatis auctores qui erant expulsi insula, sacerdotibus adducuntur ad Mediterranea deferendi, ut et regio absolutione et illi emendatione fruerentur. Factumque est ut in illis locis multo ex eo tempore fides intemerata perduraret.
6 Itaque, compositis omnibus, beati sacerdotes ea qua venerant prosperitate redierunt. Porro Germanus [Post haec. Constantius auctor est Germanum ex Brittania reversum, alterum mox iter iniisse Arelatum, quo tempore Galliarum praetorio praefectus est auxiliaris. Qui, ut inquit Sirmondus, praefecturam gessit anno 449, et proximis. Continuo sanctus Germanus Ravennam perrexit, ad placandum Aetium Armoricanis infensum, quod defecissent, cuius criminis causa miseri Alemannis puniendi, atque ulciscendi dedebantur. Dum Ravennae esset venit mors eius, et supellectilis distributio, in qua obiter notandum, Placidiae matris imperatoris sorti obtigisse capsulam reliquiarum, in eaque pulveris annon aliquid sanguinei Verolamio ablati? Ex toto patet Germanum rediisse secunda vice e Brittania sub ultimis tantum vitae suae annis, et, si Bedae et Constantii chronologia abiiciatur, postquam maximum diutini episcopatus spatium in Brittania transegisset. Quod tamen legentibus Nennium et historicos nostrates, persuasum foret, nisi tot absurda de sancto Germano, eiusque conversatione in Brittania tradidissent. Denique, duo sunt calculi de magni huius viri legationibus Brittanicis, alter Prosperi ab a. 429 ad 435, alter Constantii et Bedae ab a. 446 ad a. 453, seu circiter. Uterque suos habet nodos quibus extricandis parem hactenus inveni neminem.] post haec ad Ravennam pro pace Armoricanae gentis supplicaturus advenit, ibique a Valentiniano, et Placidia matre ipsius summa reverentia susceptus, migravit ad Christum. Cuius corpus honorifico agmine comitantibus virtutum operibus, suam defertur ad urbem.
7 Nec multo post Valentinianus ab Aetii patricii quem occiderat satellitibus interimitur, anno imperii Marciani sexto, cum quo simul Hesperium concidit regnum.
Beda Venerabilis HOME

bnf5226.41 csg247.32 csg547.564 hab34.46

© 2006 - 2024 Monumenta Informatik