1 | At ubi turbo persecutionis quievit [CCCXIII], progressi in publicum fideles Christi qui se tempore discriminis silvis ac desertis abditisve speluncis occulerant [Al., occultaverant], renovant ecclesias ad solum usque destructas, basilicas sanctorum martyrum fundant, construunt, perficiunt, ac veluti vitricia signa passim propalant, dies festos celebrant, sacra mundo corde atque ore conficiunt: mansitque haec in Ecclesiis Christi quae erant in Brittania pax usque ad tempora Arrianae vesaniae, quae corrupto orbe toto, hanc etiam insulam extra orbem tam longe remotam veneno sui infecit erroris: et hac quasi via pestilentiae trans Oceanum patefacta, non mora omnis se lues haereseos cuiusque, insulae novi semper aliquid audire gaudenti et nihil certi firmiter obtinenti infudit. |
2 | His temporibus Constantinus qui vivente Diocletiano Galliam Hispaniamque regebat [CCCCVII], vir summae mansuetudinis et civitatis in Brittania morte [Al., mortem] obiit. Hic Constantinum filium ex concubina Helena creatum imperatorem Galliarum reliquit. Scribit autem Eutropius, quod Constantinus in Brittania creatus imperator, patri in regnum successerit: cuius temporibus Arriana haeresis exorta et in Nicaena synodo detecta atque damnata, nihilominus exitiabile perfidiae suae virus, ut diximus, non solum orbis totius, sed et insularum Ecclesiis aspersit. |