| 9 | [Avarorum perniciosa colloquia cavenda.] Nolo sic diligas proximum tuum. O si possem facere, ut nulli iungereris! Corrumpunt enim mores bonos colloquia mala [I Cor. XV, 33]. Sed non possum facere ut nemini iungaris, cui mala ista quae non vis dediscere insusurres; et non solum nolis dedoceri, sed affectes etiam docere. Nolo, imo volo, sed non possum, disiungere te ab auribus aliorum. Alios admoneam, ad quorum aures ambis, quorum aures penetrare moliris, ad quorum corda per aures intrare disponis. O qui accipis verbum sanum in domo disciplinae, Sepi aures tuas spinis [Eccli. XXVIII, 28]. Corrumpunt bonos mores colloquia mala: sepi aures tuas spinis. Sepi, et spinis sepi; ut ille qui importune intrare Sepi, et spinis sepi; ut ille qui importune intrare ausus fuerit, non solum repellatur, sed etiam compungatur. Repelle illum a te. Dic: Christianus es, Christianus sum: non hoc accepimus in domo disciplinae, non hoc didicimus in illa schola quam gratis intravimus; non hoc didicimus sub illo magistro cuius cathedra in coelo est. Noli mihi ista dicere, aut noli ad me accedere. Hoc est enim, Sepi aures tuas spinis. Convertam me ad illum. Avarus es, pecuniam amas: beatus esse vis? Deum tuum ama. Pecunia te non facit beatum: tu eam facis ornatam, non illa te beatum. Sed quia multum amas pecuniam, et video quia pergis quo iusserit cupiditas; piger, perge quo iubet charitas: respice, et vide quantum intersit inter pecuniam tuam et Deum tuum. Pulchrior est iste sol quam pecunia tua, et tamen sol iste non est Deus tuus Porro si pulchrior est lux ista quam pecunia tua. quantum est pulchrior qui fecit hanc lucem? An forte comparare vis pecuniam tuam luci? Ecce occidit sol; ostende mihi pecuniam tuam. Nitet, et nocte subtraho lucernam; ecce dives es, ostende mihi divitias tuas. Iam si lumine priveris, iam si non habeas unde quod habes videas, ubi sunt divitiae tuae? |