monumenta.ch > Augustinus > 181
Augustinus, Sermones suppositii de Tempore, SERMO CLXXX. In Ascensione Domini, V . <<<     >>> SERMO CLXXXII. In Pentecoste, I .

Augustinus, Sermones, 21, SERMO CLXXXI[Sic Corbeiensis Ms. antiqua manu emendatus: nam habuit primum, sicuti Sirmondus ex eo edidit, committo proximo.]. In Ascensione Domini, VI [Ita Corbeiensis Ms. tametsi qui eo utebatur Sirmondus descripserit, quem malum? Versus etiam aliquot ex eodem codice tum supra, tum infra post verba, Habete fidem ad Deum, restituimus omissos a Sirmondo.].

1 [Apostolorum affectus inascensione Christi.] Delectat aspicere Christum Dominum portatoriis nubibus ascendentem, cum resurgens a mortuis reverti coepit ad coelum, unde venerat salvare genus humanum. Qui sunt qui exspectant [Forte, excusatis.] ascendent em? Qui viderunt resurgentem, fugerunt pendentem, et sequuntur oculis ascendentem. Timor in cruce, amor in nubes, visus delectabilis in aere. O dulcis descendentis affectus! o delectabilis evolantis aspectus! Facit vale, et benedicit in pace. Illi se commendant; et ille benedictionis gratiam relinquit. Benedicit eos extensis manibus, et praeparatis in occursum imponitur nubibus [Luc. XXIV, 50, 51]. Finit eloquium, et iam repetit coelum. Candida enim subito apparuit nubis evectio, parata in coelo. Apparuit nubes, intravit in eam, qui educit nubes ab extremo terrae [Psal. CXXXIV, 7]: ut oblectaret oculos eorum nubis amoenitas, et irroraret eos ascendentis de coelo suavitas, ne sola desiderantium inanis remaneret anxietas.
2 [Angeli mysteriorum nuntu.] Ecce in clypeo Actuum Apostolorum pendentium vivunt picta lumina piscatorum; adest consolator qui ascendit salvator. Mittit continue duos coelestes praetores, ut alumnos suos securos redderet metuentes, et in gaudium converteret lacrymantes. Oportebat enim coelestes mitti consolatores, ne remanerent trepidi piscatores. Nam et cum imperator de urbe transit ad urbem, et eius nuntiatur adventus, non mittuntur nisi domestici, praetores [Vide supra sermonm 86, n. 11.] ac palatini, ut nuntient provincialibus quod est regis adventus aut reditus: ita et Domino ascendente praetorum coelestium turba resplenduit decantantium, ut tanquam provincialium respirare facerent a timore corda pastorum. Quando etiam patitur ac resurgit, domestici Angeli destinantur, ut a nube ac praetorio monumenti resurrexisse nuntiarent Dominum coeli: et nunc cum ascendit, de choro praecedentium Potestatum et multitudine cantantium in aere castrorum, duo palatini coelestis imperii diriguntur; ut et flebilia requiescerent lumina piscatorum, hymnum coelestem recitant.
3 [Qualis rediturus est Christus.] Piscatores viri, inquiunt, Galilaei, quid aspicitis in Iesum euntem in coelum? Sic veniet quemadmodum vidistis eum euntem in coelum [Act. I, 11]. Profectus estdesiderabilis, non veniet vobis terribilis: nubes in occursu, nubes in reditu. Vulnera portavit; ipsa iterum reportabit. Crucem retulit cum triumpho, signum Filii hominis vobis parebit in coelo. Sic veniet, in ipso corpore, in ipsa nube, in ipsa veritate; vobis in amore, impiis in tremore. Beati quibus vere dicitur, Sic veniet, quemadmodum vidistis eum euntem in coelum. Numquid sic veniet oculis peccatorum? Ipsa erit veritas; sed non erit ipsa securitas. Dies erit tremendi iudicii, descensus Angelorum, resurrectio mortuorum. Ascendent Angeli, et quodam digito tubae sonantis tangent sepulcra terrae trementis; ut pignora restituant throno igneo iudicantis. Ascendent Angeli ad sepulcra Prophetarum et ipsorum Apostolorum omniumque sanctorum, et dicent eis: Ecce est qui sic iterum redit quomodo ascendit. Nos diximus quia Sic veniet, quomodo eum vidistis euntem in coelum: qui deduxistis euntem, suscipite redeuntem. Ista allocutio non est linguarum septuaginta: sed patenter nubes dicuntur pluviales, ut occurrant in rore et refrigerosa amoenitate, qui conscientiae non continent quaestionem. Petamus ergo a Domino Deo nostro, ut sicut hodie Ascensionis celebramus tempus et diem, ita revertentis mereamur matutinam suscipere pietatem: ut dicamus ei, Mane adorabo, Domine; mane astabo tibi, et contemplabor te [Psal. V, 4 ] [et 5].
Augustinus HOME