monumenta.ch > Augustinus > 227
Augustinus, Sermones de Tempore, SERMO CCXXVI. In die Paschae, III. Ad populum et ad Infantes. <<<     >>> SERMO CCXXVIII. In die Paschae, V. Ad populum et ad Infantes.

Augustinus, Sermones, 20, SERMO CCXXVII[Emendatus ad d. f. t. v. Lov.] [Note: Alias, de Diversis 83.]. In die Paschae, IV. Ad Infantes, de Sacramentis.

1 Memor sum promissionis meae. Promiseram enim vobis, qui baptizati estis, sermonem quo exponerem mensae Dominicae Sacramentum, quod modo etiam videtis, et cuius nocte praeterita participes facti estis. Debetis scire quid accepistis, quid accepturi estis, quid quotidie accipere debeatis. Panis ille quem videtis in altari, sanctificatus per verbum Dei, corpus est Christi. Calix ille, imo quod habet calix, sanctificatum per verbum Dei, sanguis est Christi. Per ista voluit Dominus Christus commendare corpus et sanguinem suum, quem pro nobis fudit in remissionem peccatorum. Si bene accepistis, vos estis quod accepistis [Lov., in remissionem peccatorum, si bene accipitis; omisso, vos estis quod accepistis, quod nos ex manuscriptis restituimus.]. Apostolus enim dicit: Unus panis, unum corpus, multi sumus [I Cor. X, 17]. Sic exposuit sacramentum mensae Dominicae: Unus panis, unum corpus, multi sumus. Commendatur vobis in isto pane quomodo unitatem amare debeatis. Numquid enim panis ille de uno grano factus est? Nonne multa erant tritici grana? Sed antequam ad panem venirent, separata erant: per aquam coniuncta sunt, et post quamdam contritionem. Nisi enim molatur triticum, et per aquam conspergatur, ad istam formam minime venit, quae panis vocatur. Sic et vos ante ieiunii humiliatione et exorcismi sacramento quasi molebamini [Lov., ante ieiunii humiliationem exorcismi sacramento, quasi molebamini. Floriacensis vetus codex, ante ieiuniis, humiliatione, exorcismis quasi molebamini. Aliorum quorumdam Mss. est lectio quam elegimus. Confer infra fragmentum sermonis 229, et librum de Fide et Operibus, cap. 6.]. Accessit Baptismum et aqua; quasi conspersi estis, ut ad formam panis veniretis. Sed nondum est panis sine igne. Quid ergo significat ignis? Hoc est Chrisma. Oleum etenim ignis nostri [Floriacensis Ms. loco, nostri, habet, nutritus, seu, nutrit.---Morel, Elem. Critic. pagg. 214, 215, censet melius legendum, nutritius. M.], Spiritus sancti est sacramentum. In Actibus Apostolorum advertite, quando legitur. Modo incipit liber ipse legi: hodie coepit liber qui vocatur Actuum Apostolorum [Vide serm. 315, n. 1.]. Qui vult proficere, habet unde. Quando convenitis ad ecclesiam, tollite fabulas vanas: intenti estote ad Scripturas. Codices vestri nos sumus. Attendite ergo, et videte, quia venturus est Pentecoste Spiritus sanctus. Et sic veniet: in linguis igneis se ostendit. Inspirat enim charitatem, qua ardeamus in Deum, et contemnamus mundum, et fenum nostrum exuratur, et cor quasi aurum purgetur. Accedit ergo Spiritus sanctus, post aquam ignis: et efficimini panis, quod est corpus Christi. Et ideo unitas quodam modo [Omnes manuscripti, quomodo.] significatur. Tenetis sacramenta ordine suo. Primo post orationem, admonemini sursum habere cor. Hoc decet membra Christi. Si enim membra Christi facti estis, caput vestrum ubi est? Membra habent caput. Si caput non praecessisset, membra non sequerentur. Quo ivit caput vestrum? Quid reddidistis in Symbolo? Tertia die resurrexit a mortuis, ascendit in coelum, sedet ad dexteram Patris. Ergo in coelo est caput nostrum. Ideo cum dicitur, Sursum cor; respondetis. Habemus ad Dominum. Et ne hoc ipsum quod cor habetis sursum ad Dominum, tribuatis viribus vestris, meritis vestris, laboribus vestris, quia Dei donum est sursum habere cor; ideo sequitur episcopus, vel presbyter qui offert, et dicit, cum responderit populus [Floriacensis Ms. non habet, qui offert et dicit cum responderit populus. Sed horum loco in interlineari spatio a secunda manu additum est, postquam responsum est.], Habemus ad Dominum sursum cor: Gratias agamus Domino Deo nostro, quia sursum cor habemus [Hic et infra, verba quaedam in editis omissa restituuntur ex manuscriptis.]. Gratias agamus, quia nisi donaret, in terra cor haberemus. Et vos attestamini, Dignum et iustum est dicentes, ut ei gratias agamus qui nos fecit sursum ad nostrum caput habere cor. Deinde post sanctificationem sacrificii Dei [In loco perplexo libris manuscripti. Insistimus. Quippe non concinnius apud Lov. hic habetur, sacrificii dicitur, qua; et paulo post omittitur, ubi impositum est.], quia nos ipsos voluit esse sacrificium suum, quod demonstratum est, ubi impositum est primum illud, sacrificium Dei et nos, id est signum rei quod sumus: ecce ubi est peracta sanctificatio dicimus orationem dominicam, quam accepistis et reddidistis. Post ipsam dicitur, Pax vobiscum: et osculantur se Christiani in osculo sancto. Pacis signum est: sicut ostendunt labia, fiat in conscientia. Id est, quomodo labia tua ad labia fratris tui accedunt, sic cor tuum a corde eius non recedat. Magna ergo sacramenta, et valde magna. Vultis nosse quomodo commendentur? Ait Apostolus: Qui manducat corpus Christi, aut bibit calicem Domini indigne, reus erit corporis et sanguinis Domini [I Cor. XI, 27]. Quid est indigne accipere? Irridenter accipere, contemptibiliter accipere. Non tibi videatur vile, quia vides. Quod vides, transit: sed quod significatur invisibile, non transit; sed permanet. Ecce accipitur, comeditur, consumitur: numquid corpus Christi consumitur? numquid Ecclesia Christi consumitur? numquid membra Christi consumuntur? Absit. Hic mundantur: ibi coronantur. Manebit ergo quod significatur aeternaliter [Vox, aeternaliter, abest a libro Floriacensi.], quanquam transire videatur. Sic ergo accipite, ut vos cogitetis, ut unitatem in corde habeatis, sursum cor semper figatis. Spes vestra non sit in terra, sed in coelo: fides vestra firma sit in Deum, acceptabilis sit Deo. Quia quod modo hic non videtis, et creditis; visuri estis illic, ubi sine fine gaudebitis.
Augustinus HOME

bnf1594.18 bnf13367.225 bsb32655.244

Augustinus, Sermones de Tempore, SERMO CCXXVI. In die Paschae, III. Ad populum et ad Infantes. <<<     >>> SERMO CCXXVIII. In die Paschae, V. Ad populum et ad Infantes.
monumenta.ch > Augustinus > 227