Augustinus, Epistolae, 205, 3, 17.
| 1 | Quod autem quaeris, utrum singillatim a creatore Deo corporum lineamenta formentur; non te movebit, si quantum potest humana mens, potentiam divinae operationis intelligas. |
| 2 | Quomodo enim negare poterimus Deum etiam nunc operari cuncta quae creantur, cum Dominus dicat: Pater meus usque nunc operatur (Ioan. V, 17)? |
| 3 | Unde illa cessatio septimi diei ab ipsis naturis condendis intelligenda est facta, non ab earum administratione quae conditae referuntur. |
| 4 | Cum ergo natura rerum a Creatore administratur, et per ordines praefinitis locis et temporibus suis cuncta nascuntur, Deus usque nunc operatur. |
| 5 | Nam si Deus nunc ista non format, quomodo legitur, Priusquam te formarem in utero, novi te (Ierem. I, 5)! |
| 6 | quomodo etiam accipi potest, Quod si fenum agri, quod hodie est, et cras in clibanum mittitur, Deus sic vestit (Matth. VI, 30)? |
| 7 | Nisi forte credendum est, fenum a Deo vestiri, et a Deo corpora non formari! |
| 8 | Cum enim dixit, vestit, non de praeterita ordinatione, sed de praesenti operatione satis indicat. |
| 9 | Unde est etiam illud Apostoli de seminibus, quod supra commemoravi: Non, inquit, corpus quod futurum est, seminas, sed nudum granum, ut puta tritici, aut alicuius caeterorum; Deus autem illi dat corpus, quomodo voluerit. |
| 10 | Non dixit, Dedit, aut, disposuit; sed, dat: ut Creatorem intelligas efficaciam sapientiae suae rebus, quae quotidie suis temporibus oriuntur, condendis adhibere. |
| 11 | De qua sapientia dictum est, Pertendit a fine usque in finem fortiter: et non dixit, Disposuit; sed, disponit omnia suaviter (Sap. VIII, 1). |
| 12 | Multum est autem vel tenuiter sapere quomodo commutabilia et temporalia, non commutabilibus et temporalibus Creatoris motibus, sed aeterna et stabili virtute condantur. |