Augustinus, Epistolae, 197, 3.
| 1 | Et hoc certe ipsi Apostoli non ita quaesierunt, quasi unum novissimum diem vel horam, id est exiguam diei partem scire voluissent; sed utrum iam esset opportunum tempus quo regnum repraesentaretur Israel. |
| 2 | Tunc audierunt, Nemo potest cognoscere tempora, quae Pater posuit in sua potestate, id est χρόνους ἢ καιρούς: quod si latine diceretur, tempora aut opportunitates, nec sic quod dictum est, esset expressum; quia sive opportuna, sive importuna sint tempora, καιροὶ dicuntur. |
| 3 | Tempora ergo computare, hoc est, χρόνους, ut sciamus quando sit finis huius saeculi vel adventus Domini, nihil mihi aliud videtur, quam scire velle quod ipse ait scire neminem posse. |