Augustinus, Epistolae, 160, 2.
| 1 | Sunt autem quaedam quae ratione coguntur ut sint, ut anterior sit ratio, et effectus posterior eius rei quam futuram esse ostendit ratio: ut verbi gratia, cum mundus factus est, ratio habuit ut fieret mundus. |
| 2 | Prior ergo ratio quam mundus est. |
| 3 | Ea ergo quae scivit ratio futura esse, subsecuta sunt, ut sit princeps ratio, postea mundi operatio. |
| 4 | Iam nunc quoniam ratio ostendit Deum esse, vel necesse esse ut Deus esset, quid cui praeponemus? |
| 5 | rationem Deo, aut rationem mundo, an Deum rationi, sine qua Deum nullatenus esse probabile est? |
| 6 | si enim Deum esse aeternum, est ratione esse aeternum, quae est ratio? |
| 7 | Ergo aut Deus est, aut Dei est, ut ipsa docet ratio: quae si ipsa est Deus, ratio ostendit Deum esse rationem, et possunt ista coaeva et coaeterna esse. |
| 8 | Si autem Dei est similitudo haec ratio, ostendit rationem Dei esse similiter: et hoc erit coaevum et coaeternum. |
| 9 | Deum autem esse similiter fieri non posse, nisi esset Deus, ipsa ratio ostendit: quae ratio si auferatur, quod dictu nefas est, non erit Deus, si ratio non ostenderit necesse esse Deum. |
| 10 | Tunc ergo Deus est, cum eius ratio ostendit ut sit Deus. |
| 11 | Deus ergo quia est: sine dubio est ratio quae docuit quia est. |