Augustinus, Epistolae, 134, 1

1	Non dubito in hac potestate quam tibi Deus homini in homines dedit, cogitare te divinum iudicium, ubi et iudices stabunt rationem de suo iudicio reddituri.
2	Christiana quippe fide te imbutum scio; unde mihi ad Excellentiam tuam maior fiducia tribuitur, non solum petendi, verum etiam monendi propter illum Dominum, in cuius familia nobiscum coelesti iure censeris, in quo spem vitae aeternae pariter habemus, et quem pro vobis in sacrosanctis mysteriis invocamus.
3	Proinde, domine insignis et merito sublimis, ac praestantissime fili, primum quaeso ut non tibi videar importunus irruere actibus tuis, ea sollicitudine quam me praecipue gerere oportet pro Ecclesia mihi credita, cuius utilitatibus servio, cui non tam praeesse quam prodesse desidero: deinde obsecro ut quod moneo vel rogo, non dedigneris accipere, non cuncteris acquiescere.