Augustinus, Epistolae, 75, 4, 12.
1 | Scribis ad me in epistola tua « Neque enim a me docendus es, quomodo intelligatur quod idem Apostolus dicit, Factus sum Iudaeis tanquam Iudaeus, ut Iudaeos lucrifacerem (I Cor. IX, 20). |
2 | et caetera, quae ibi dicuntur compassione misericordiae, non simulatione fallaciae. |
3 | Fit enim tanquam aeger, qui ministrat aegroto; non cum se febres habere mentitur, sed cum animo condolentis cogitat quemadmodum sibi serviri vellet, si ipse aegrotaret. |
4 | Nam utique Iudaeus erat; Christianus autem factus, non Iudaeorum sacramenta reliquerat, quae convenienter ille populus, et legitimo tempore quo oportebat, acceperat: ideoque suscepit ea celebranda cum iam Christi esset apostolus, ut doceret non esse perniciosa his qui ea vellent, sicut a parentibus per Legem acceperant, custodire, etiam cum in Christum credidissent; non tamen in eis iam constituerent spem salutis, quoniam per Dominum Iesum salus ipsa quae illis sacramentis significabatur, advenerat. |
5 | » Totius sermonis tui, quem disputatione longissima protraxisti, hic sensus est ut Petrus non erraverit in eo quod his qui ex Iudaeis crediderant, putaverit Legem esse servandam; sed in eo a recti linea deviarit, quod Gentes coegerit iudoizare. |
6 | Coegerit autem non docentis imperio, sed conversationis exemplo. |
7 | Et Paulus non contraria sit locutus his quae ipse gesserat; sed quare Petrus eos qui ex Gentibus erant, iudaizare compelleret. |