Augustinus, Epistolae, 36, 8, 18.
| 1 | Cur, inquit, sacrificium potiori Domino charum murmuramus offerre, quod spiritus desiderat et angelus laudat? |
| 2 | deinde adiungit angeli testimonium dicentis: Bona est oratio cum ieiunio et eleemosyna (Tob. XII, 8). |
| 3 | Quid dixerit, potiori Domino, nescio, nisi forte scriptor erravit, et te fugit, ut quod mihi legendum misisti non emendares. |
| 4 | Sacrificium ergo Domino charum, ieiunium vult intelligi, quasi de ieiunio versetur haec quaestio, et non de ieiunio sabbati. |
| 5 | Neque enim dominicus dies sine sacrificio, quod Deo charum est, peragitur, quia non ieiunatur. |
| 6 | Sequitur adhuc et ingerit testimonia a causa, quam defendendam suscepit, penitus aliena. |
| 7 | Immola, inquit, Deo sacrificium laudis (Psal. XLIX, 14); et istam vocem divini psalmi volens ad quod agitur nescio quomodo connectere: Utique, inquit, non sanguinis aut ebrietatis convivium, quo non laudes debitae Deo, sed blasphemiae diabolo suffragante silvescunt. |
| 8 | O improvidam praesumptionem! |
| 9 | Non ergo immolatur sacrificium laudis dominico die, quia non ieiunatur; sed agitur ebrietatis convivium, et blasphemiae diabolo suffragante silvescunt. |
| 10 | Quod si nefas est dicere; intelligat non ieiunium significari in eo quod scriptum est: Immola Deo sacrificium laudis. |
| 11 | Ieiunium quippe certis diebus, et maxime festis non agitur. |
| 12 | Sacrificium vero laudis ab Ecclesia toto orbe diffusa diebus omnibus immolatur. |
| 13 | Alioquin quod nullus, non dico christianus, sed nec insanus dicere auderet, dies illi quinquaginta post Pascha usque ad Pentecosten quibus non ieiunatur, erunt secundum istum a sacrificio laudis alieni, quibus tantummodo diebus in multis ecclesiis, in omnibus autem maxime cantatur Alleluia; quam vocem laudis esse nullus christianus, quamlibet imperitus, ignorat. |