Augustinus, Epistolae, 27, 2.
| 1 | Legi enim litteras tuas fluentes lac et mel, praeferentes simplicitatem cordis tui, in qua quaeris Dominum sentiens de illo in bonitate, et afferentes ei claritatem et honorem. |
| 2 | Legerunt fratres, et gaudent infatigabiliter et ineffabiliter, tam uberibus et tam excellentibus donis Dei, bonis tuis. |
| 3 | Quotquot eas legerunt, rapiunt, quia rapiuntur cum legunt. |
| 4 | Quam suavis odor Christi, et quam fragrat ex eis, dici non potest. |
| 5 | Illae litterae cum te offerunt ut videaris, quantum nos excitant ut quaeraris; nam et perspicabilem faciunt et desiderabilem. |
| 6 | Quanto enim praesentiam tuam nobis quodammodo exhibent, tanto absentiam nos ferre non sinunt. |
| 7 | Amant te omnes in eis, et amari abs te cupiunt. |
| 8 | Laudatur et benedicitur Deus, cuius gratia tu talis es. |
| 9 | Ibi excitatur Christus, ut ventos et maria tibi placare dignetur tendenti ad stabilitatem suam. |
| 10 | Videtur a legentibus ibi coniux, non dux ad mollitiem viro suo, sed ad fortitudinem redux in ossa viri sui; quam in tuam unitatem redactam et redditam, et spiritualibus tibi tanto firmioribus, quanto castioribus nexibus copulatam, officiis vestrae Sanctitati debitis, in te uno resalutamus. |
| 11 | Ibi cedri Libani ad terram depositae, et in arcae fabricam compagine charitatis erectae, mundi huius fluctus imputribiliter secant. |
| 12 | Ibi gloria ut acquiratur, contemnitur, et mundus ut obtineatur, relinquitur. |
| 13 | Ibi parvuli, sive etiam grandiusculi filii Babylonis eliduntur ad petram, vitia scilicet confusionis superbiaeque secularis. |