Augustinus, Epistolae, DE PRAESENTIA DEI LIBER, SEU..., 9, 30.
| 1 | Quae cum ita sint, duo ista quae in uno fiunt homine, nasci et renasci, ad duos homines pertinent: unum ad illum primum Adam, alterum ad secundum qui dicitur Christus. |
| 2 | Sed non prius, ait Apostolus, quod spirituale est, sed quod animale; postea spirituale. |
| 3 | Primus homo de terra, terrenus; secundus homo de coelo, coelestis: qualis terrenus, tales et terreni; et qualis coelestis, tales et coelestes. |
| 4 | Sicut portavimus imaginem terreni, portemus et imaginem eius qui de coelo est: item dicit, Per unum hominem mors, et per unum hominem resurrectio mortuorum. |
| 5 | Sicut enim in Adam omnes moriuntur, ita et in Christo omnes vivificabuntur (Id. XV, 46-49, 21, 22). |
| 6 | Omnes, et omnes ideo dixit, quia in mortem nemo nisi per illum, in vitam nemo nisi per istum. |
| 7 | In primo patuit quid hominis arbitrium valeret ad mortem; in secundo autem quid Dei adiutorium valeret ad vitam. |
| 8 | Denique primus homo, nonnisi homo; secundus vero, Deus et homo: peccatum enim factum est relicto Deo; iustitia non fit sine Deo. |
| 9 | Ac per hoc nec moreremur nisi per carnalem propaginem de membris illius veniremus; nec viveremus nisi per spiritualem connexionem membra huius essemus. |
| 10 | Ideo nobis opus fuit nasci, et renasci, illi autem propter nos tantummodo nasci. |
| 11 | Nos enim a peccato ad iustitiam renascendo transimus; ille autem a nullo peccato ad iustitiam transitum fecit: sed in eo quod baptizatus est, nostrae regenerationis Sacramentum, sua humilitate altius commendavit; veterem tamen hominem nostrum passione, novum autem resurrectione significans. |