Augustinus, Epistolae, DE VIDENDO DEO LIBER, SEU..., 5a, 13.
| 1 | Quid ergo est quod eadem dicit auctoritas, Deum nemo vidit unquam (Ioan. I, 18, et I Ioan. IV, 12)? |
| 2 | An fortasse respondetur quod illa testimonia de videndo Deo sunt, non de viso? |
| 3 | Ipsi enim Deum videbunt, dictum est; non, Viderunt: et non, Vidimus; sed, videbimus eum sicuti est. |
| 4 | Proinde his sententiis non est contrarium, Deum nemo vidit unquam. |
| 5 | Videbunt enim quem non viderunt, qui mundo corde filii Dei esse voluerint. |
| 6 | Quid est ergo, Vidi Deum facie ad faciem, et salva facta est anima mea (Gen. XXXII, 30)? |
| 7 | An et hoc non est contrarium illi quod dictum est, Deum nemo vidit unquam (Ioan. I, 18)? |
| 8 | Et illud quod de Moyse scriptum est, quia loquebatur cum Deo facie ad faciem, sicut quis loquitur ad amicum suum (Exod. XXXIII, 11); et illud quod propheta Isaias de seipso loquens ait, Vidi Dominum sabaoth sedentem in throno (Isai. VI, 1): et si qua alia solent similia testimonia ex eadem auctoritate proferri, quomodo non sunt contraria sententiae qua dictum est, Deum nemo vidit unquam? |
| 9 | Quanquam et ipsum Evangelium potest putari sibi esse contrarium. |
| 10 | Quomodo enim verum est, quod in eo dicitur, Qui me vidit, vidit et Patrem (Ioan. XIV, 9), si Deum nemo vidit unquam? |
| 11 | quomodo verum est, Angeli eorum semper vident faciem Patris mei (Matth. XVIII, 10), si Deum nemo vidit unquam? |