Augustinus, Epistolae, DE SEQUENTE EPISTOLA. (LIB. II RETRACT., CAP. XXXVI.)
| 1 | Eo ipso tempore, quo contra Donatistas vehementer exercebamur, et contra Pelagianos exerceri iam coeperamus, amicus quidam mihi misit quinque a Carthagine quaestiones, et rogavit ut eas illi scribendo exponerem; quae sunt: Quid sibi velit vox illa Domini, « Deus meus, Deus meus, utquid me dereliquisti » (Matth. XXVII, 46)? |
| 2 | et quid sit quod ait Apostolus, « Ut in charitate radicati et fundati, praevaleatis comprehendere cum omnibus sanctis quae sit latitudo, et longitudo, et altitudo, et profundum (Eph. III, 17, 18): » et quae sint quinque virgines stultae, quaeve sapientes (Matth. XXV, 2): et quae sint tenebrae exteriores (Id. XXII, 13): et quomodo intelligendum sit, « Verbum caro factum est » (Ioan. I, 14). |
| 3 | Ego autem intuens supradictam haeresim, novam inimicam gratiae Dei, sextam mihi proposui quaestionem de gratia Testamenti Novi. |
| 4 | De qua disputans, interposita expositione psalmi vicesimi primi, in cuius capite scriptum est quod Dominus exclamavit in cruce, quod ille amicus in primis mihi proposuit exponendum; omnia illa quinque dissolvi, non hoc ordine quo erant proposita, sed sicut mihi disserenti de gratia Novi Testamenti, tanquam suis locis congruenter occurrere potuerunt. |
| 5 | Hic liber sic incipit: « Quinque mihi proposuisti tractandas quaestiones. |