Augustinus, Enarrationes in Psalmos, IN PSALMUM XXVIII. Psalmus ipsi David, consummationis tabernaculi.
| 1 | (vers. 1, 2.) Psalmus ipsi mediatori manu forti, perfectionis Ecclesiae in hoc saeculo, ubi adversus diabolum temporaliter militatur. |
| 2 | Propheta loquitur: Afferte Domino, filii Dei, afferte Domino filios arietum: afferte Domino vosmetipsos, quos per Evangelium duces gregum Apostoli genuerunt. Afferte Domino gloriam et honorem: per opera vestra Dominus glorificetur et honoretur. Afferte Domino gloriam nomini eius: gloriose per orbem innotescat. Adorate Dominum in aula sancta eius: adorate Dominum in dilatato et sanctificato corde vestro; vos enim estis regium sanctum habitaculum eius. |
| 3 | (vers. 3.) Vox Domini super aquas: vox Christi super populos. Deus maiestatis intonuit: Deus maiestatis de nube carnis terribiliter poenitentiam praedicavit. Dominus super aquas multas: ipse Dominus Iesus postea quam vocem emisit super populos, et perterruit eos, convertit in se, et habitavit in eis. |
| 4 | (vers. 4.) Vox Domini in virtute: vox Domini iam in ipsis, potentes faciens eos. Vox Domini in magnificentia: vox Domini magna faciens in eis. |
| 5 | (vers. 5.) Vox Domini conterens cedros: vox Domini contritione cordis humilians superbos. Conteret Dominus cedros Libani: conteret per poenitentiam Dominus elatos nitore terrenae nobilitatis, cum ad eos confundendos ignobilia huius mundi elegerit [I Cor, I, 28], in quibus ostendat divinitatem suam. |
| 6 | (vers. 6.) Et comminuet eas tanquam vitulum Libani. Et amputata superba celsitudine illorum, deponet eos ad imitationem humilitatis suae, qui tanquam vitulus per ipsam huius saeculi nobilitatem ad victimam ductus est: Astiterunt enim reges terrae, et principes convenerunt in unum adversus Dominum et adversus Christum eius [Psal. II, 2]. Et dilectus sicut filius unicornium: nam et ipse dilectus atque unicus Patri exinanivit se nobilitate sua; et factus est homo, sicut filius Iudaeorum ignorantium iustitiam Dei [Rom. X, 3] et superbe iactantium tanquam singularem iustitiam suam. |
| 7 | (vers. 7.) Vox Domini praecidentis flammam ignis. Vox Domini per ardorem concitatissimum persequentium se sine ulla sua laesione transeuntis, vel dividentis furentem iracundiam persecutorum suorum, ut alii dicerent, Numquid forte ipse est Christus; alii, Non, sed seducit populum [Ioan. VII, 12]: atque ita praecidentis insanum tumultum eorum, ut alios in charitatem suam traiiceret, alios in malitia eorum relinqueret. |
| 8 | (vers. 8.) Vox Domini commoventis solitudinem: vox Domini commoventis ad fidem Gentes quondam sine spe et sine Deo in hoc mundo [Ephes. II, 12]; ubi nullus propheta, nullus verbi Dei praedicator, veluti nullus homo habitaverat. Et commovebit Dominus desertum Cades: et tunc celebrari faciet Dominus sanctum verbum Scripturarum suarum, quod a Iudaeis non intelligentibus deserebatur. |
| 9 | (vers. 9.) Vox Domini perficientis cervos: vox enim Domini primo perficit superatores et repulsores venenosarum linguarum. Et revelabit silvas: et tunc eis revelabit opacitates divinorum librorum et umbracula mysteriorum, ubi cum libertate pascantur. Et in templo eius unusquisque dicit gloriam: et in Ecclesia eius omnis in spem aeternam regeneratus laudat Deum pro suo quisque dono, quod a sancto Spiritu accepit. |
| 10 | (vers. 10.) Dominus diluvium inhabitat: Dominus ergo primum inhabitat diluvium huius saeculi in sanctis suis, tanquam in arca, ita in Ecclesia custoditis. Et sedebit Dominus rex in aeternum: et deinde sedebit regnans in eis in aeternum. |
| 11 | (vers. 11.) Dominus virtutem populo suo dabit: quia Dominus virtutem populo suo contra huius mundi procellas et turbines dimicanti dabit, quia pacem illis in hoc mundo non promisit. Dominus benedicet populum suum in pace: et idem Dominus benedicet populum suum, in seipso illi pacem praestans; quoniam, inquit, Pacem meam do vobis, pacem meam relinquo vobis [Ioan. XIV, 27]. |