Augustinus, De gratia et libero arbitrio, CAPUT XVIII., 38.
| 1 | Nemo ergo vos fallat, fratres mei: quia nos non diligeremus Deum, nisi nos prior ipse diligeret. |
| 2 | Idem Ioannes apertissime hoc ostendit, et dicit, Nos diligamus, quia ipse prior dilexit nos (I Ioan. IV, 19). |
| 3 | Gratia nos facit legis dilectores, lex vero ipsa sine gratia nonnisi praevaricatores facit. |
| 4 | Et quod discipulis suis dicit Dominus, Non vos me elegistis, sed ego elegi vos (Ioan. XV, 16); nihil aliud indicat nobis. |
| 5 | Si enim nos prius dileximus, ut hoc merito nos ipse diligeret; prius illum nos elegimus, ut ab illo eligi mereremur. |
| 6 | Sed ipse qui veritas est, aliud dicit, et huic vanitati hominum apertissime contradicit: Non vos me elegistis inquit. |
| 7 | Si ergo non elegistis, sine dubio nec dilexistis: quomodo enim eum eligerent, quem non diligerent? Sed ego, inquit, vos elegi. |
| 8 | Numquid non et ipsi postea elegerunt eum, et omnibus bonis huius saeculi praetulerunt? Sed quia electi sunt, elegerunt: non quia elegerunt, electi sunt. |
| 9 | Eligentium hominum meritum nullum esset, nisi eos eligentis gratia Dei praeveniret. |
| 10 | Unde et apostolus Paulus benedicens Thessalonicenses: Vos, inquit, Dominus multiplicet, et abundare faciat in charitate in invicem et in omnes (I Thess. III, 12). |
| 11 | Hanc benedictionem dedit ut nos invicem diligeremus, qui legem dederat ut invicem diligamus. |
| 12 | Denique alio loco ad eosdem, quia sine dubio in quibusdam eorum iam erat, quod eis ut esset optaverat: Gratias, inquit, agere debemus Deo semper pro vobis, fratres, sicut dignum est, quoniam supercrescit fides vestra, et abundat charitas uniuscuiusque vestrum in invicem (II Thess. I, 3). |
| 13 | Hoc dixit, ne forte de tanto bono quod ex Deo habebant, tanquam ex se ipsis id habentes extollerentur. |
| 14 | Quod ergo supercrescit fides vestra, inquit, et abundat charitas uniuscuiusque vestrum in invicem, gratias agere debemus Deo de vobis; non ita vos laudare, tanquam hoc habeatis ex vobis. |