Augustinus, De fide et operibus, § 20
| 1 | Quid ipse dominus, ut alia omittam, cum ab eo diues ille quaereret, quid boni faceret, ut uitam aeternam consequeretur, recolant quid responderit. |
| 2 | si uis uenire, inquit, ad uitam, serua mandata. |
| 3 | ait ille: quae? tunc dominus commemorauit praecepta legis: non occides, non moechaberis et cetera. |
| 4 | ubi cum ille respondisset haec se fecisse a iuuentute sua, addidit etiam perfectionis praeceptum, ut uenditis suis omnibus et in pauperum elemosynas erogatis haberet thesaurum in caelo et eundem dominum sequeretur. |
| 5 | uideant igitur non ei dictum esse, ut crederet et baptizaretur - quo solo adiutorio putant isti uenire hominem ad uitam - sed morum praecepta homini data, quae utique sine fide custodiri obseruarique non possunt. |
| 6 | nec tamen quia hic de insinuanda fide dominus uidetur tacuisse, praescribimus nos atque contendimus morum tantummodo praecepta dicenda esse hominibus ad uitam peruenire cupientibus. |
| 7 | utraque enim mutuo conexa sunt, sicut ante dixi, quia neque dilectio dei potest esse in homine, qui non diligit proximum, nec dilectio proximi, qui non diligit deum. |
| 8 | et ideo aliquando alterum sine altero, siue illud siue illud, pro plena doctrina inuenitur scriptura commemorare, ut etiam hoc modo intellegatur alterum sine altero esse non posse: quia et qui credit deo, debet facere quod praecipit deus, et qui propterea facit, quia praecepit deus, necesse est, ut credat deo. |