Augustinus, De correptione et gratia, CAPUT IX., 20.
1 | Nec nos moveat, quod filiis suis quibusdam Deus non dat istam perseverantiam. |
2 | Absit enim ut ita esset, si de illis praedestinatis essent et secundum propositum vocatis, qui vere sunt filii promissionis. |
3 | Nam isti cum pie vivunt, dicuntur filii Dei: sed quoniam victuri sunt impie et in eadem impietate morituri, non eos dicit filios Dei prae scientia Dei. |
4 | Sunt enim filii Dei, qui nondum sunt nobis, et sunt iam Deo; de quibus ait evangelista Ioannes, Quia Iesus moriturus erat pro gente, nec tantum pro gente, sed etiam ut filios Dei dispersos congregaret in unum (Ioan. XI, 51, 52): quod utique credendo futuri erant per Evangelii praedicationem; et tamen antequam esset factum, iam filii Dei erant in memoriali Patris sui inconcussa stabilitate conscripti. |
5 | Et sunt rursus quidam, qui filii Dei propter susceptam vel temporaliter gratiam dicuntur a nobis, nec sunt tamen Deo: de quibus ait idem Ioannes, Ex nobis exierunt, sed non erant ex nobis; quod si fuissent ex nobis, permansissent utique nobiscum (I Ioan. II, 19). |
6 | Non ait, ex nobis exierunt, sed quia non manserunt nobiscum, iam non sunt ex nobis; verum ait, Ex nobis exierunt, sed non erant ex nobis; hoc est, Et quando videbantur in nobis, non erant ex nobis. |
7 | Et tanquam ei diceretur, Unde id ostendis? Quod si fuissent, inquit, ex nobis, permansissent utique nobiscum. |
8 | Filiorum Dei vox est: Ioannes loquitur, in filiis Dei loco praecipuo constitutus. |
9 | Cum ergo filii Dei dicunt de his qui perseverantiam non habuerunt, Ex nobis exierunt, sed non erant ex nobis; et addunt, Quod si fuissent ex nobis, permansissent utique nobiscum: quid aliud dicunt, nisi, Non erant filii, etiam quando erant in professione et nomine filiorum? non quia iustitiam simulaverunt; sed quia in ea non permanserunt. |
10 | Neque enim ait, Nam si fuissent ex nobis, veram, non fictam iustitiam tenuissent utique nobiscum: sed, si fuissent, inquit, ex nobis, permansissent utique nobiscum. |
11 | In bono illos volebat procul dubio permanere. |
12 | Erant itaque in bono, sed quia in eo non permanserunt, id est non usque in finem perseveraverunt, non erant, inquit, ex nobis, et quando erant nobiscum; hoc est, non erant ex numero filiorum, et quando erant in fide filiorum: quoniam qui vere filii sunt, praesciti et praedestinati sunt conformes imaginis Filii eius, et secundum propositum vocati sunt ut electi essent. |
13 | Non enim perit filius promissionis, sed filius perditionis (Ioan. XVII, 12). |