Augustinus, De correptione et gratia, p8, p1

1	Quae cum ita sint, corripimus tamen eos; iusteque corripimus, qui cum bene viverent, non in eo perseverarunt.
2	Ex bona quippe in malam vitam sua voluntate mutati sunt: et ideo correptione ; et si nihil eis correptio profuerit, sed in vita perdita usque ad mortem perseveraverint, etiam divina in aeternum damnatione sunt digni.
3	Nec se excusabunt dicentes, sicut modo dicunt, Quare corripimur? ita tunc, Quare damnamur, quandoquidem ut ex bono reverteremur ad malum, perseverantiam non accepimus qua permaneremus in bono? nullo modo hac excusatione a iusta damnatione se liberabunt.
4	Si enim, sicut veritas loquitur, nemo liberatur a damnatione quae facta est per Adam, nisi per fidem Iesu Christi; et tamen ab hac damnatione non se liberabunt qui poterunt dicere, non se audisse Evangelium Christi, cum fides ex auditu sit (Rom. X, 17): quanto minus se liberabunt qui dicturi sunt, Perseverantiam non accepimus? Iustior enim videtur excusatio dicentium, Non accepimus audientiam, quam dicentium, Non accepimus perseverantiam: quoniam potest dici, Homo, in eo quod audieras et tenueras, in eo perseverares si velles; nullo modo autem dici potest, Id quod non audieras, crederes si velles.