| 1 | Mirum est autem cum capessendae atque retinendae beatitudinis voluntas una sit omnium, unde tanta exsistat de ipsa beatitudine rursus varietas et diversitas voluntatum, non quod aliquis eam nolit, sed quod non omnes eam norint. Si enim omnes eam nossent, non ab aliis putaretur esse in virtute animi, aliis in corporis voluptate, aliis in utraque, et aliis atque aliis, alibi atque alibi. Ut enim eos quaeque res maxime delectavit ita in ea constituerunt vitam beatam. Quomodo igitur ferventissime amant omnes quod non omne sciunt? Quis potest amare quod nescit, sicut iam de hac re in libris superioribus disputavi? Cur ergo beatitudo amatur ab omnibus nec tamen scitur ab omnibus? An forte sciunt omnes ipsa quae sit, sed non omnes sciunt ubi sit et inde contentio est? Quasi vero de aliquo mundi huius agatur loco ubi debeat quisque velle vivere qui vult beate vivere, ac non ita quaeratur ubi sit beatitudo sicut quaeritur quae sit. Nam utique si in corporis voluptate est, ille beatus est qui fruitur corporis voluptate; si in virtute animi, ille qui hac fruitur; si in utraque, ille qui fruitur utraque. Cum itaque alius dicit: 'Beate vivere est voluptate corporis frui,' alius autem: 'Beate vivere est virtute animi frui,' nonne aut ambo nesciunt quae sit beata vita aut non ambo sciunt? Quomodo ergo ambo amant eam si nemo potest amare quod nescit? An forte falsum est quod pro verissimo certissimoque posuimus, beate vivere omnes homines velle? Si enim beate vivere est verbi gratia secundum animi virtutem vivere, quomodo beate vivere vult qui hoc non vult? Nonne verius dixerimus: 'Homo iste non vult beate vivere quia non vult secundum virtutem vivere, quod solum est beate vivere'? Non igitur omnes beate vivere volunt, immo pauci hoc volunt si non est beate vivere nisi secundum virtutem animi vivere, quod multi nolunt. |
| 2 | Itane falsum erit unde nec ipse, cum academicis omnia dubia sint, academicus Cicero dubitavit qui cum vellet in Hortensio dialogo ab aliqua re certa de qua nullus ambigeret sumere suae disputationis exordium, Beati certe, inquit, omnes esse volumus? Absit ut hoc falsum esse dicamus. Quid igitur? An dicendum est etiamsi nihil sit aliud beate vivere quam secundum virtutem animi vivere, tamen et qui hoc non vult beate vult vivere? Nimis quidem hoc videtur absurdum. Tale est enim ac si dicamus: 'Et qui non vult beate vivere beate vult vivere.' Istam repugnantiam quis audiat, quis ferat? Et tamen ad hanc contrudit necessitas si et omnes beate velle vivere verum est, et non omnes sic volunt vivere quomodo solum vivitur beate. |