Augustinus, De Genesi ad litteram, 7, 21, 28.
| 1 | Nec ipsa sibi tale aliquid occurrit, cum se nescire non possit, etiam quando se ut cognoscat inquirit. |
| 2 | Cum enim se quaerit, novit quod se quaerat; quod nosse non posset, si se non nosset. |
| 3 | Neque enim aliunde se quaerit, quam a seipsa. |
| 4 | Cum ergo quaerentem se novit, se utique novit; et omne quod novit tota novit: cum itaque se quaerentem novit, tota se novit, ergo et totam se novit: neque enim aliquid aliud, sed seipsam tota novit. |
| 5 | Quid ergo adhuc se quaerit, si quaerentem se novit? Neque enim si nesciret se, posset quaerentem se scire se: sed hoc in praesenti; quod autem de se quaerit, quid antea fuerit, vel quid futura sit quaerit. |
| 6 | Desinat ergo nunc interim suspicari se esse corpus; quia si aliquid tale esset, talem se nosset, quae magis se novit quam coelum et terram, quae per sui corporis oculos novit. |