| 1 | A summis, inquit, montibus conspiciam eum (Num. XXIII, 9); quoniam non oculis comprehendere possum hunc populum, qui habitabit solus, fines suos non locorum possessione disterminans, sed virtutis incolatu, et morum singularium proprietate in aeterna diffundens saecula. |
| 2 | Quis enim annumerabitur ei de nationibus aliis, qui finitimorum populorum excedit consortia iustitiae sublimitate? Quis constitutionem generationis eius colliget? Corpora quidem eorum humanis seminibus concreta et figurata advertimus, sed de superioribus, et mirabilibus seminariis animae eorum pullularunt. |