Ambrosius, Epistolarum classis I, 44, 8.
| 1 | Atque ut apostolicis utamur testimoniis, ubi hominem fecit Deus, requievit ab omnibus operibus suis in die septima (Gen. II, 2). |
| 2 | Sed quia populus Iudaeorum per contumaciam contempsit mandata Dei sui, ait Dominus: Si introibunt in requiem meam (Hebr. IV, 3). |
| 3 | Et ideo altam Deus praefinivit diem, de qua dicit: Hodie si vocem meam audieritis (Psal. XCIV, 8). |
| 4 | Duos enim dies comprehendit Scriptura generales, heri et hodie; de quibus dicit: Imitamini fidem Iesu Christi. |
| 5 | Heri et hodie ipse est, et in saecula (Hebr. XIII, 7, 8). |
| 6 | In superiore die promissio est, in consequenti solutio. |
| 7 | Sed quia hesterna die neque Moyses, neque Iesus Nave populum induxit in requiem, hodierna die Christus induxit, cui dixit Pater: Ego hodie genui te (Psal. II, 7); per suam enim resurrectionem Iesus populo requiem comparavit. |
| 8 | Requies nostra Dominus est Iesus, qui ait: Hodie mecum eris in paradiso (Luc. XXIII, 43). |
| 9 | Requies enim in coelo, non in terra est. |