Ambrosius, Epistolarum classis I, 16, 5.
| 1 | Hic est somnus vita sanctorum, quam vivebat sanctus Acholius, cuius benedicta etiam senectus. |
| 2 | Ipsa est vere senectus illa venerabilis, quae non canis, sed meritis albescit (Sap. IV, 8); ea est enim reverenda canities, quae est canities animae, in canis cogitationibus et operibus effulgens. |
| 3 | Quae est enim vere aetas senectutis, nisi vita immaculata (Ibid. 9), quae non diebus aut mensibus, sed saeculis propagatur, cuius sine fine est diuturnitas, sine debilitate longaevitas? Quo enim diuturnior, eo fortior: et quo diutius eam vitam vixerit, eo fortius in virum perfectum excrescit. |