Ambrosius, De interpellatione Iob et David, 2, 23

1	cum igitur nihil prosit uana fames auri.
2	quia quidquid congregauerit labitur, miserandi profecto qui deseruerunt uiam iustam et obliti sunt eam, cui pretiosi lapides haudquaquam sunt comparandi.
3	difficilis inuestigatu, inperuia superbis, interclusa iactantibus, humilioribus plana, aperta sapientibus.
4	et ideo sapientiam debemus quaerere, ut ambulemus in uia insta, per quam aduersarius ille sicut leo rapiens et rugiens, qui per.
5	currit hunc mundum, transire non potuit.
6	sed qui uult sapientiam inuestigare, non in abysso eam quaerat sicut philosophi, qui arbitrantur quod ipsi sua sponte suo ingenio profunda eius possint cognoscere, non in mari eam requirat - etenim ubi tempestas, ubi procelia uenti est, non potest ibi esse sapientia - sed ibi quaerat, ubi est tranquillitas mentis et pax, quae super omnem intellectum est.