Ambrosius, De interpellatione Iob et David, 2, 19

1	Et facit discretionem inter iustum et impium.
2	hic inquit moritur in simplicitatis suae potentia, totus in abundantia et gratia, interiora autem eius plena sunt adipis, medulla eorum superfluit.
3	ille autem conficit in amaritudine animae cursum uitae istius nihilque boni epulatus finem accipit.
4	cui pro meritis suis quid potest dignum repraesentari ? in sepulchra inducitur et in tumulo uigilat suo.
5	ne haec quidem poena mediocris, mortis requiem non habere, deferri eum non ad terram uiuentium, sed ad tumulos mortuorum.
6	qui uiuit enim non inter mortuos quaeritur, sed in Abrahae sinu uitam carpit aeternam.
7	ideoque uiri illi duo in ueste fulgenti dicebant ad mulieres: quid quaeritis uiuentem cum mortuis?