Ambrosius, De excidio urbis Hierosolymitanae, LIBER QUINTUS., CAPUT X.
| 1 | Cum igitur munita esset undique civitas plurimorum regum operibus; et maxime Herodis, qui castrum cui nomen Antoniae ad summi operis magnificentiam communivit, et amplissimo ornavit decore, circumibat Caesar requirens, qua ex parte se posset facilius urbi infundere, inspectoque per totum circuitum muri ambitu, aestimavit in finitimo tumuli quo sepultus iacebat princeps sacerdotum Ioannes, adoriendam obsidionem. |
| 2 | Cui diligentius exploranti, adhaerens unus ex amicis Nicanor studiosius intendens muneri, sagitta percussus cadit. |
| 3 | Propius quippe accesserat, dum putat aliquem profectum fore pacis futurae, si sibi conferendi sermonis daretur copia, qui potens ac validus ad tentandos audientium animos aestimabatur. |
| 4 | Commotus Caesar, quod ei qui salutaria commoneret, improviso vulnere mortem irrogavissent, in praelium cogit agmina, bellumque accenditur iactu telorum diverso, missilibusque maxime: admoventur arietes, queis feriuntur valida murorum. |
| 5 | Quo perturbati omnes qui ante de dominationis inter se studio certabant, in concordiam coeunt, dataque impunitate superiorum, unum corpus fecere, et conspirati cogente periculo, urbem tuentur. |
| 6 | Progressi quoque tumulos, ignem super machinas iaculabantur, ut destruerent aggeres, exurerent vineas, arietes incenderent: ac pene omnia machinarum genera exusserant, nisi electi plerique militum et sociorum, maxime ex partibus Alexandrinae urbis, strenue repugnavissent. |
| 7 | Quibus tamen valide resistentibus, addidit Caesar adiumentum equitum potentiorum. |
| 8 | Ipse quoque acriter pugnans sternit duodecim adversi agminis propugnatores. |
| 9 | Ita vis multitudinis reliquae exitium declinans in urbem revertit, et ab incendio Romana opera defensa. |
| 10 | Cecidit eo praelio Ioannes ductor Idumaeorum: dum ante muros, cognito sibi Romano militi sermonem conserit, ictus terga sagittae vulnere, continuo labitur. |
| 11 | Arabum ferunt peritissimum de iaculatoribus eius obitus auctorem: gravique moerore affectos Idumaeos, quod virum et manu promptum amiserant, et bonum consilio. |