Ambrosius, De excidio urbis Hierosolymitanae, LIBER QUINTUS., CAPUT VIII.
| 1 | Post haec Titus in hostem iram convertit, et considerans inter tot praecipitia, tot praerupta periculosam obsidionem: cum repentinis irruptionibus praeventi, non haberent milites, quo referrent gradum, unde se in hostem proriperent, ubi machinos constituerent; iubet repleri ante urbem praecipitia: quae cum fierent, nec sic quidem Iudaei exsortes erant praesentium periculorum. |
| 2 | Afflictabantur domestico praelio, cum Romani in replendis praecipillis occuparentur. |
| 3 | Nec exigua manus partis utriusque decem millia cum Simone erant, et quinquaginta eorum duces: Idumaei quoque ad quinque millia. |
| 4 | Simonis partibus astipulabantur, quibus praeerat Iacobus et Simon iunior. |
| 5 | Ioannes autem interioribus templi (ea fraude qua supra diximus) occupatis, sex millibus armatorum stipatus, bellum accendebat. |
| 6 | Adiuncta sunt ei etiam duo millia, cum aliis quadringentis viris postea quam coire coepere, studiis concinentibus ad urbis defensionem, Eleazaro et Simone Arim, quibus et ante utebantur, rectoribus. |
| 7 | Quibus certantibus inter se, praeda erat in medio populus eorum qui vicerant, et quasi praemium certaminis, huc atque illuc pro evento vario transferebatur. |
| 8 | Paulisper inter se convenerant more induciarum, et ad primum Romanorum impetum expergefacti, in veterem morbum febris internae aegris visceribus recidebant: ubi remissior erat exteriorum morborum accessio. |
| 9 | Foris erat plerumque bellum, intus seditio, eo iam gravior, quia et ipsa seditio bello alebatur, et bellum alebat. |
| 10 | Duo de potentia certabant: populus inter utrumque, non de servitute anxius erat, sed ne ad dominum deteriorem perveniret. |