Ambrosius, De excidio urbis Hierosolymitanae, LIBER QUINTUS., CAPUT VI.
| 1 | Tertio quoque Titus progreditur in hostem, atque exercitum producit. |
| 2 | Adveniensque offendit stipatam Iudaeorum ante urbem multitudinem, specie volentium se Romanis tradere, sed quasi reformidantium. |
| 3 | Suspicatus dolum, et maxime, quoniam proxime conspiratos inter se et pertinaces viderat: non arbitratus credibile subito mutatos, admonuit milites fraudem cavendam, nec temere nisi secundum praeceptum suum, conferto agmine muris appropinquandum: ne a tergo illi qui urbem egressi fuerant, circumfunderentur. |
| 4 | Subito de civitate increpuit sonus, et quaedam seditio dementer resultavit: aliorum egressionem voluntariam simulantium, aliorum etiam resistentium, quod illi aperiri sibi portas poscerent, hi clausas servari iuberent: alii bellum, alii pacem optarent. |
| 5 | Militum vulgus ad subveniendum his qui subveniri sibi de muris postulavissent, proripit sese: egrediuntur plerique praeruptim, sine ordine, sine ullo modo tamquam occursuri advenientibus atque auxilium laturi, ut propiore remedio pluribus erumpendi confidentia tribueretur, vel resistentibus metus, aut inter reluctantes erumpendi sibi copia. |
| 6 | Quibus a se tergo circumfundere coeperunt qui foris stabant, urgere circumventos: illi quasi ad murum confugere, nihil suspectantes ab his, qui pacem praetenderent. |
| 7 | Inde quoque saxa, et tela iniici, et subito ficta pax in praelium versa est. |
| 8 | Unde conciti in hostes recurrunt, qui etsi circumvenire tentaverant progressus militum Romanorum; tamen metuebant et ipsi, ne ab omni exercitu circumvenirentur. |
| 9 | Itaque dum universos cavent, hos plurimis licet vulneribus impressis, et ipsi maiore ex parte saucii, prope de manibus amisere, quos iam captos putabant. |
| 10 | Secuti tamen usque ad Helenae sepulcrum, sicut moris est insultantibus clypeis concrepabant, illudentes Romanis quod eos iam secundo insidiis circumvenissent. |