Ambrosius, De excidio urbis Hierosolymitanae, LIBER QUARTUS., CAPUT XXV.
| 1 | Vespasianus tunc temporis profectus ex urbe Caesarea, vastabat Iudaeam, montana omnia finitima et munitiones debellabat. |
| 2 | Interficiebat resistentes: precantibus impertiebat veniam salutis: fugabat adversarios, constituebat suos. |
| 3 | Cerealis quoque dux Romani exercitus cum equitatu percurrebat omnia, exstinguebat alios, alios subiiciebat: captivorum cogebat agmina: omnia circa Hierosolymam exurebantur, ne ullum Iudaeis esset perfugium. |
| 4 | Sic interclusi ante obsidionem universi Iudaeis exitus. |
| 5 | At illi non solum non consulebant sibi, sed etiam domestico inter se decernebant certamine. |
| 6 | Ioannes interior tyrannus; Simon extramuranus hostis: qui recepta uxore, paulisper excurrens, Idumaeam depopulatus, validior redit, et Hierosolymitanae muros urbis armis circumsonabat. |
| 7 | Ioannes intus positus, suos ad bellum vitiis exercebat, data criminum auctoritate. |
| 8 | Fervebant studia rapinarum, probrorum cupiditates, luxuriae effusiones, unguentorum odores, et calamistris crispabant capillos, stibio oculos depingebant, muliebrem amictum induebant. |
| 9 | Nec solum ornatus feminarum, sed etiam muliebris mollitia affectabatur, et illicitarum libidinum passiones, viri muliebria exercere, effeminare vocem, et fluxu corporis sexum dissolvere, pascere comam, vultum dealbare, pumicare genas, vellicare barbulam, et in hac dissolutione saevitiam crudelitatis exercere intolerabilem. |
| 10 | Denique fracto gressu incedebant, et subito momentanei bellatores reconditos sub conchyliatis chlamydibus gladios occultantes, cum repente nudassent, quaecumque repererant, diloricabant. |
| 11 | Qui Simonem evaserat, a Ioanne interficiebatur, si se intra urbem recepisset: qui Ioannem fugerat, captus a Simone ante muros immolabatur. |
| 12 | Erat dissensio gravis. |
| 13 | Idumaei quaerebant tyrannidem Ioannis exstinguere: invidebant eius potentiae; et oderant eius crudelitatem. |
| 14 | Congrediuntur adversum satellites tyrannidis, avertunt eos, insectantur eos usque ad aulam regiam, quam condiderat genere proxima regis Adiabeni: irruunt exclusis propugnatoribus, templumque occupant, diripientes spolia tyrannidis, quoniam illic Ioannes opum suarum condiderat receptaculum. |
| 15 | Gravis incesserat metus, ne per noctem Idumaei de templo urbem ingressi, ferro plebem interimerent, incendio urbem delerent. |
| 16 | Quo metu territi, de consilii sententia, dum unum tyrannum ferre nequeunt, alterum introduxere. |
| 17 | Et Ioannes fraude irrepserat in tyrannidem. |
| 18 | Hic Simon rogatus, quasi remedium salutis daret, dominatum invexit civibus, urbi tyrannum. |
| 19 | Missus est Matthias princeps sacerdotum, ut eius ingressum obsecraret. |
| 20 | At ille superbe satis dominari abnuit, et quasi gravaretur, concessit ambitus, ut se in urbem cum omni sua virtute infunderet. |
| 21 | Aperuere portas manibus suis, ut perniciosiorem introducerent, cum infirmiorem exsecrarentur. |
| 22 | Itaque Simon ex sententia ingressus, aeque se hostem exhibebat universis: ut et illos qui vocaverant, et illos adversum quos eius auxilium postulatum fuerat, communi omnes odio persequeretur. |
| 23 | Urgebat Ioannes fraudibus suis, fluctuabat civitas. |
| 24 | Certamen erat inter Ioannem et Simonem, quis amplius suis noceret. |