monumenta.ch > Ambrosius > CAPUT XI.
Ambrosius, De excidio urbis Hierosolymitanae, LIBER QUARTUS., , X. <<<     >>> XII.

Ambrosius, De excidio urbis Hierosolymitanae, LIBER QUARTUS., CAPUT XI.

1 Dum haec Hierosolymis aguntur, Vespasianus interea partes alias gentis Iudaeae debellabat.
2 Persenit ad eum, quae seditio esset Hierosolymis, quae domesticis praeliis neces sibi ipsi irrogavissent, quae supplicia civium exacta a civibus: hortari plerique, ut eo pergeret, ne quid triumpho Romano et suae gloriae decerperetur.
3 At ille moderatus et providas vir, qui non id quod ex usu vulgi accommodum existimaret, sed quod altiore consilio rei summae conducere arbitraretur, referre illa suadentibus coepit: Non semper praeliis iuvari rempublicam, sed plerumque etiam armis depositis laudem parari, et debitum patriae solvi.
4 Quid interest, quomodo vincatur hostis, nostrone an suo ferro? nisi quod suo sine Romana invidia prosternitur.
5 Non enim possunt de nobis queri, cum se ipsi consauciaverint: simul quam iusta nobis bella moverint, significant, quando nec ipsi sibi parcunt: vindictam hanc de coelo videri, ut furore insaniant qui Romanos lacessiverint.
6 Sed si quis derogari aliquid gloriae nostrae asserit, cognoscat praeponderare saepe remedium cum silentio, quam praelium cum periculo.
7 Denique noster Maximus cunctando magis fregit Annibalem, quam praeliando.
8 Etsi Scipiones subegerunt Africam, tamen communis bellorum cum multis victoria: Maximo soli datum, quod cunctando restituerit rempublicam.
9 Plus itaque est servasse Romanum imperium quam propagasse.
10 Aequemus tamen merita virtutum.
11 Non minora utique in ipso bello sapientiae commenta sunt, quam insignia fortitudinis.
12 Pereant ergo suis armis: nihil laudis diminuit, et plurimum victoriae nostrae adiungitur.
13 Nesciunt suos servare, quibus nos parcimus.
14 Quid, quod si imminere.
15 coeperimus, fortasse inter se resipiscant, atque in gratiam redeant? quod non vereor, sed adversus vestram sententiam profero: aut si permaneat seditio, videantur ipsi sese expugnasse, nihil Romanum egisse exercitum, manus nostras otiosas fuisse, victoriam non virtute nostra, sed hostili internecione inter se paratam.
16 Itaque hoc prudentius consilium, ut absentibus nobis saeviant in exitium sui, ne quis putet eos nostris magis quam suis exercitos factionibus.
17 Tunc melius appropinquabimus, ubi victor superfuerit, qui nostro accedat triumpho.
18 Certe veniant ad nos, qui fugiunt suos; inveniant apud nos salutem sibi, quos suorum pestis exagitaverit.
Ambrosius HOME