Ambrosius, De excidio urbis Hierosolymitanae, LIBER TERTIUS., CAPUT V.
| 1 | Vespasianus interea superato Hellesponto, Bithyniam Ciliciamque transmittens, ubi Syriam attigit, legiones caeterasque militares copias quas in ea reperit, Antiochiam deduxit. |
| 2 | Urbs ea Syriae sine retractatione prima: ideoque metropolis habetur: condita ab his qui Alexandro Magno bellanti adhaesere, conditoris sui nuncupata vocabulo. |
| 3 | Situs urbis porrectus in immensam longitudinem: in alto angustior, quia praerupto montis a laeva arctatur, ut extendi ulterius metandae urbis spatia nequiverint. |
| 4 | Necessitas locum signavit, quia per occulta et devia irrumpentibus Parthis, mons celsior latibulum daret, ex quo se inopinato adventu et promptiore impetu in imparatam Syriam effunderent: nisi civitas monti velut claustrum obiaceret, exitusque obstrueret advenientibus: ut si quis barbarorum ascenderet, statim e medio urbis sinu prospectaretur. |
| 5 | Denique cum ludi scenici in ea celebrarentur urbe, ferunt quemdam auctorem mimorum elevatis oculis in montem, Persas vidisse advenientes, et dixisse continuo: Aut somnium video, aut magnum periculum: Ecce Persae. |
| 6 | Ita mons ubi praeeminet, ut nec theatri altitudo ad prospiciendum montem impedimento sit. |
| 7 | Fluvius eam medius intersecat, qui a solis ortu oriens, non longe ab urbe in mare conditur: quem de originis suae tractu Orientem veteres appellavere, ut vulgo putetur locis nomen dedisse, cum inde acceperit. |
| 8 | Cuius fluentis ipso impetu frigidioribus, et zephyris assiduo per ea locorum spirantibus, tota civitas momentis prope omnibus refrigeratur, ut Orientis in partibus Orientem abscondat. |
| 9 | Intus dulces aquae; foris finitimum nemus intextum cupressis crebris, fontes aquis uberes, Daphnem vocant, quod numquam deponat viriditatem: frequens et laetior populus, ut pleraque Orientis, facetiorque prope omnibus, sed propitior lasciviae. |
| 10 | Urbs tertio loco ante ex omnibus quae in orbe Romano sunt civitatibus aestimata, nunc quarto postquam Constantinopolis excrevit civitas Byzantiorum, Persarum quondam caput, nunc repulsorum: prima enim Roma, secunda Alexandria, tertia Antiochia, quarta Constantinopolis. |
| 11 | De situ urbis satis dictum puto. |
| 12 | Neque enim in describendis eius aedificiis immorandum videtur, cuius a tergo cum orientem dixerim, satis liquet a laeva ad meridiem iacere, a fronte Europam occurrere, in dextra septentrionales gentes degere, Caspiaque regna haberi, quae ante promptissima ad incursandam Syriam erant. |
| 13 | Sed postquam Alexander Magnus Caspiam portam Tauri montis praerupto imposuit, atque omne interioribus gentibus interclusit iter, memoratam urbem quietam reddidit, nisi forte motus Persicos suspectantem. |
| 14 | In ea urbe Agrippa rex cum omni virtute sua exspectabat Vespasianum advenientem, nec diutius eo morante, comitatui adhaesit: coniuncto itinere Ptolemaidem petere coeperunt. |
| 15 | Ad eam urbem occurrere inhabitantes Sephorim, pacem cum Cesentio Gallo iam dudum initam, firmari a Vespasiano petentes. |
| 16 | Quorum laudata prudentia, quod saluti propriae consuluerint non lacessendo Romanos, atque accepta fide, et in amicitiam recepit eos, et additis peditum equestribusque auxiliis, fovit securitate, ne forte destitutionis commoti dolore, insurgerent in eos belli excitatores: cum velut claustrum quoddam Iudaeae, Sephoritanis sese Romano imperio offerentibus resolveretur, ut in eam pervium iter hosti pateret, quae ad custodiam totius gentis opportuno quodam in hostem obiectu occurreret. |
| 17 | Erat enim praeter opinionem loci munitioris urbs Galilaeae maxima: quae res admonuit, ut cum duae sint Galilaeae, una superior, altera inferior, connexae et coniunctae sibi, alteram ab altera distinguamus. |
| 18 | Sed prius de utraque dicendum. |