monumenta.ch > Ambrosius > CAPUT XVIII.
Ambrosius, De excidio urbis Hierosolymitanae, LIBER SECUNDUS., , XVII. <<<    

Ambrosius, De excidio urbis Hierosolymitanae, LIBER SECUNDUS., CAPUT XVIII.

1 Expositionem exigit Simonis acerba passio, visu et auditu miseranda, sed novitate rei memorabilis.
2 Is erat in populo Iudaeorum, Saule haud ignobili genitus patre, animi audacia praeditus, et corporis fortitudine.
3 Quarum utramque in exitium tribulium suorum exercuit, qui plurimos ex populo adventitio Iudaeorum crebro incursu peremit: ac si forte conspirati adessent, solus sustentaret aciem, et conglobatus solitus avertere, totius erat nodus ac mora belli: et plerumque desperatis rebus conversio.
4 Exhibuerant iam civibus adversum suos Scythopolitani incolatus militiam: sed non diutius cognato debita sanguini defuit vindicta.
5 Namque ubi fracta fides, et Scythopolitae circumventi, qui ex composito se ad nemus contulerant, instare bello atque ingruere coeperunt.
6 Etiam filios ac parentes Simonis deleta multitudine caeterorum, eminus licet missilibus ac telis petebant.
7 Videns Simon innumerabilem multitudinem facili negotio superiorem, ut diutius tolerari nequiret, gladium extraxit, atque in hostem conversus clamabat dicens: Digna Scythopolitae factis recipio meis, qui cognatorum necem, quam vobis impenderem benevolentia testificatus sum, et fratrum sanguinem vobis obsidem dedi gratiae, quibus iustius perfidia tribueretur.
8 Nunc dum alienigenis fidem defero, in domesticos amisi: prodidi etiam liberos, parentesque, quos a vobis tamen necari oportebat, si mercedem sceleris aestimaretis.
9 Moriar igitur, si iratus omnibus, nulli amicus, qui circumvenerim meos et propriis manibus ultionem de me prius expetam: peremi socios religionis, et fidei consortes: recognosco sceleris mei debita.
10 Solvam tanto dignum sacrilegio parricidium, ut ea sit et pro flagitio poena, et ad virtutem gloria: ne quis se iactet alius meo vulnere, in me ipsum postea convertetur dextra mea: ut videatur furoris esse quod morior, non imbecillitatis: ne quis insultet cadenti, sit vindex parricidii clementia, parricidium sacrilegii.
11 Haec locutus, convertit obtutum in liberos parentesque; et indignantibus oculis, cum iam misericordia mixta irae succederet, abreptum e medio patrem gladio transverberat: post eum mater attrahitur, ne esset qui pro nepotibus interveniret.
12 Offert se per ordinem volens uxor, ne tanto deiecta coniuge superviveret.
13 Occurrunt filii, ne degeneres tanto patre in ipsa morte iudicarentur.
14 Festinabat ipse ictu celeri hostem praevenire.
15 Omni itaque perempta familia, stetit in medio funerum suorum.
16 Et tanquam triumphans domesticis passionibus, quod neminem suorum alieno gladio vidit perire, elevavit dexteram, ut omnes viderent, ac formidabilem cunctis subiiciens sibi mortem, proprio victor sese transfixit mucrone.
17 Memorabilis iuvenis ob egregiam fortitudinem corporis, et animi magnitudinem: sed quia fidem alienigenis potius quam suis detulit, tali dignus exitu fuit.
Ambrosius HOME

bnf13367.241