Ambrosius, De excidio urbis Hierosolymitanae, LIBER PRIMUS., CAPUT XIV.
| 1 | Sed fuere, quos metus ac rerum mutatio incesserat, qui se studuisse adversus Aristobulum recordarentur, et prae caeteris Antipater: is erat Idumaeus genere, moribus apud suos clarus, non tenuis pecuniae, et ideo praevalidae potentiae, arte mira factus ad contemnendam pecuniam propter conciliandam gratiam. |
| 2 | Qui Hyrcanum consiliis suis perterritum, quod nullam salutis suae spem tutam haberet, qui imperio decessisset nisi transfugio sibi consuleret, ubi ad suas artes inclinavit, insinuat Aretae regi, fovendum auxilio virum qui circumventus foret ut regno cederet; decorum hoc fore regi, si arbiter fieret imperii restituendi; multoque pulchrius, si circumscripto, cui primitiva regni competerent, dolo sublata reformari iuberet: illum versutum et callidum, et ideo suspectum vicinis: hunc mitem et quietum, qui pro summo beneficio acciperet, quidquid sibi ab externo tribueretur, cui frater etiam regnandi ius ademisset. |
| 3 | Praeparatam itaque Aretae regis gratiam Hyrcano annuntians, fugiendi spem detulit, et viam demonstravit, ut secum peteret Petram in finibus Arabiae sitam, quo in loco regem adirent: qui precibus Antipatri donisque inflexus, plurimam bellatorum manum Hyrcano adiunxit, ut regno restitueretur. |
| 4 | Erant fere peditum equitumque quinquaginta millia, a quibus prima pulsus congressione, Aristobulus Hierosolymam confugit, ibique intutus adversus tantam hostium multitudinem; quae clausum expugnavisset, nisi Scaurus ductor Romani exercitus alterius belli occasione quod adversus Tigranem gerebatur, solvisset obsidionem, missus a Pompeio, cui recepti Mithridatis ultio gravis, bellique in socerum transferendi propositum exarsit; qua causa Syriam infestari per Scaurum praeceperat, cum ipse Tigranem atque Armeniam urgeret. |
| 5 | Scauro itaque advenienti Damascum quam Metellus et Lollius funditus everterant, occurrere fratrum legati, sibi quique Romanae opis auxilium implorantes; et quamvis inferioribus esset viribus Aristobulus, praeponderavit tamen pecuniae oblatione. |
| 6 | Venditur summa praelialis certaminis talentis trecentis, et iustitia postulati pretio pensatur. |
| 7 | Qua pecunia sibi annumerata, denuntiat Scaurus Hyrcano regique Arabiae discedere ab obsidione, aut si permanerent, scirent sibi adversum Pompeium et Romanos bello certandum. |
| 8 | Eo terrore obsidio soluta: Aretas Philadelphiam petit, Scaurus Damascum revertitur. |
| 9 | Aristobulus autem vixdum idoneus propulsando periculo manum colligit, hostem insequitur, et ad Paparionem (id vocabulum loco) sex millia hostium, simul et fratrem Antipatri fallionem praelio fudit; Hyrcani atque Antipatri spes lapsa est, quibus fiducia omnis in Arabiae viribus erat. |