Ambrosius, De Tobia, § 34
| 1 | quid distat malitia huius principis mundi? faenerator pecuniae caput obligat, manum tenet, sortem ducit, centesimam exigit. |
| 2 | o nomen triste de dulci! dominus ouem centesimam liberauitilla centesima salutis, haec mortis est - et terra bona centuplum fructum reddit. |
| 3 | uae his qui dicunt quod amarum est dulce et quod dulce amarum! quid amarius usura, quid dulcius gratia? nonne hoc ipso sermone, quo centesimam appellant, reuocare deberent in memoriam redemptorem, qui uenit centesimam ouem saluare, non perdere? |