Ambrosius, De Tobia, § 19
| 1 | Reuertamur tamen ad conuiuium, non ut eius degustemus epulas, sed cauendas aliis demonstremus. |
| 2 | oneratur mensa peregrinis et exquisitis cibis, adhibentur nitentes ministri magno empti pretio, sumptu maiore pascendi, bibitur in noctem, dies conuiuio clauditur, ebrietati deficit. |
| 3 | surgit ille uini plenus, uacuus opum, dormit in lucem, euigilans somnium putat. |
| 4 | etenim ut in somnis sibi uidetur subito diues ex paupere, sic etiam egenus ex diuite. |
| 5 | dum defluit interim pecunia. |
| 6 | usura superfluit. |
| 7 | tempus minuitur, faenus augetur: thensaurus exinanitur, sors accumulatur. |
| 8 | paulatim conuiuae se subtrahunt, sponsores conueniunt: mane faenerator pulsat ad ianuas, queritur dies solutionis transisse praescriptos, iniuriis uigilantem' adoritur, in somnis dormientem excitat. |
| 9 | non noctes quietae, non dies suauis est, non sol iucundus. |
| 10 | detrahuntur paulatim auratae ac sericae uestes et ueneunt dimidio minoris. |
| 11 | ponit cum lacrimis ornamenta coniux iam tristior empta carius, uendenda uilius. |
| 12 | in auctione pueri constituuntur mensae ministri et male adsueti emptorem auertunt. |
| 13 | offertur pecunia creditori: 'uix' inquit 'haec soluit usuram, caput debes'. |