| 9 | Nec solum misit Pater Filium, sed etiam dedit, sicut ipse se Filius dedit. Lectum est enim nobis: Gratia vobis a Deo Patre nostro et Domino Iesu Christo, qui se dedit pro peccatis nostris [Galat. I, 3, 4]. Si subiectum in eo putant fuisse, quia missus est; gratiae esse negare non possunt, quia datus est. Datus est autem a Patre, ut Esaias dixit: Puer natus est nobis, Filius datus est nobis [Esai. IX, 6]; datus est autem, audeo dicere, et ab Spiritu qui missus ab Spiritu est. Cum enim non definierit propheta a quo datus sit, ostendit datum gratia Trinitatis: cum autem ipse se Filius dederit, utique non potuit ipse sibi secundum divinitatem esse subiectus. Ergo non potuit divinae subiectionis esse quod datus est. |
| 10 | Datus est autem et Spiritus sanctus, quia lectum est: Rogabo Patrem, et alium paraclitum dabit vobis [Ioan. XIV, 16]. Et Apostolus ait: Quapropter qui haec spernit, non hominem spernit, sed Deum, qui dedit Spiritum suum in nobis [I Thess. IV, 8]. Esaias quoque et Spiritum datum ostendit et Filium: Sic, inquit, dicit Dominus Deus, qui fecit coelum, et finxit illud: qui solidavit terram, et quae in ea sunt: et dat populo qui est super eam Spiritum, et Spiritum calcantibus eam [Esa. XLII, 5]. Et ad Filium: Ego Dominus Deus, qui vocavi te in aequitate, et tenebo manum tuam, et confortabo te: et dedi te in testamentum generis mei, in lucem gentium, aperire oculos caecorum, educere de vinculis alligatos [Ibid. 6, 7]. Cum ergo Filius et missus et datus sit, Spiritus quoque missus et datus sit; habent utique unitatem divinitatis, qui habent operis unitatem. |