Ambrosius, De Officiis Ministrorum, 2, 12

monumenta.ch > Ambrosius > 12
Ambrosius, De Officiis, 2, XI. <<< >>> XIII.

Ambrosius, De Officiis Ministrorum, 2, CAPUT XII.

60	Advertimus igitur quod in acquirendis consiliis plurimum adiungat vitae probitas, virtutum praerogativa, benevolentiae usus, [Omnes edit., frugalitatis gratia. Elegantius mss. prope ad unum, facilitatis gratia; nam frugalitas in vitae probitate supra continetur, de facilitate vero infra etiam acturus est sanctus Ambrosius.] facilitatis gratia. Quis enim in coeno fontem requirat? Quis e turbida aqua potum petat? Itaque ubi [Cic. lib. II Offic., pag. 379, lin. 8: Despiciunt autem eos et contemnunt in quibus nihil virtutis, etc.] luxuria est, ubi intemperantia, ubi vitiorum confusio; quis inde sibi aliquid hauriendum existimet? Quis non despiciat morum colluvionem? Quis utilem causae alienae iudicet, quem videt inutilem vitae suae? Quis iterum [Ibid., lin. 10: Nam quos improbos, maledicos, etc.] improbum, malevolum, contumeliosum non fugiat, et ad nocendum paratum; quis non eum omni studio declinet?
61	Quis vero quamvis instructum ad consilii opem, difficili tamen accessu, ambiat; in quo sit illud, tanquam si quis aquae fontem praecludat? Quid enim prodest habere sapientiam, si consilium neges? Si consulendi intercludas copiam, clausisti fontem; ut nec aliis influat, nec tibi prosit.
62	Pulchre autem et de illo convenit, qui habens prudentiam, [Cic. lib. II Offic., lin. 15: Nam et voluptates, blandissimae dominae, etc.] commaculat eam vitiorum sordibus, eo quod aquae exitum contaminet. [Translatum ex illo Virg. Aeneid. IV: Degeneres animos timor arguit . . . . . . . . .] Degeneres animos vita arguit. Quomodo enim eum potes iudicare consilio superiorem, quem videas inferiorem moribus? Supra me debet esse, cui me committere paro. An vero idoneum eum putabo, qui mihi det consilium, quod non det sibi: et mihi eum vacare credam, qui sibi non vacet: cuius animum voluptates occupent, [Edit. ac pauci mss., libido devinciat.] libido devincat, avaritia subiuget, cupiditas perturbet, quatiat metus? Quomodo hic consilii locus, ubi nullus quieti?
63	Admirandus mihi et suspiciendus consiliarius [Esai. 3, 3], quem propitius Dominus Patribus dedit, offensus abstulit. Huius imitator debet esse qui potest consilium dare, et alienam a vitiis custodire prudentiam, quoniam nihil inquinatum in illam incurrit.