Ambrosius, De Officiis Ministrorum, 1, 7

monumenta.ch > Ambrosius > 7
Ambrosius, De Officiis, 1, VI. <<< >>> VIII.

Ambrosius, De Officiis Ministrorum, 1, CAPUT VII.

Neque improvide ad vos filios meos scribens, huius psalmi prooemio [Psal. 38, 1] usus sum. Quem psalmum [Confer hunc locum et ea quae priori tomo pag. 841, num. 1 et 2, in titulum huius ipsius psalmi dicuntur, et affinitatem non parvam utrobique animadvertes.] propheta David sancto Idithum canendum dedit, ego vobis tenendum suadeo, delectatus eius sensu profundo et virtute sententiarum. Advertimus enim ex his quae breviter libavimus, et silendi patientiam, et opportunitatem loquendi, et in posterioribus (Ibid., 8) contemptum divitiarum, quae maxima virtutum fundamenta sunt, hoc psalmo doceri. Dum igitur hunc psalmum considero, successit animo de Officiis scribere.

De quibus etiamsi quidam Philosophiae studentes scripserint, [Panaetium, cuius mentionem non uno loco Tullius facit, Rhodium fuisse ex Strabone refert Vossius lib. de Phil. sectis, cap. 19, pag. 103, quem consule. De filio autem eius qui scripserit aliquid, praeter Ambrosium forte reperias neminem, nisi quis aut Possidonium eius discipulum et successorem intelligat, de quo Tull. lib. III de Offic. et epist. 16 ad Attic. vel Hecatonem Panaetii quoque auditorem, quem idem Tull. sex libros de hoc ipso argumento scripsisse auctor est.] ut Panaetius, et filius eius apud Graecos, Tullius apud Latinos; non alienum duxi a nostro munere, ut etiam ipse scriberem. Et sicut Tullius [Lib. I de Offic. pag. 351, tom. IV eiusdem Cic. operum Genevae apud Ier. des Planches an. 1584 editorum, quam edit. in sequentibus semper laudabimus, lin. 3: Sed cum statuissem aliquid hoc tempore ad te scribere, etc. Item ad Attic. epist. 327, lib. XV.] ad erudiendum filium, ita ego quoque ad vos informandos filios meos; neque enim minus vos diligo quos in Evangelio genui, quam si coniugio suscepissem. Non enim vehementior est natura ad diligendum, quam gratia. Plus certe diligere debemus quos perpetuo nobiscum putamus futuros, quam quos in hoc tantum saeculo. Illi degeneres nascuntur frequenter, qui dedeceant patrem: vos ante elegimus, ut diligamus. Itaque illi necessitate diliguntur, quae non satis idonea atque diuturna est ad perpetuitatem diligendi magistra: vos iudicio, quo magnum [Vet. edit. cum paucis mss., charitati pondus.] charitatis pondus ad vim diligendi adiungitur, probare quos diligas, et diligere quos elegeris.