Ambrosius, De Nabuthae, § 58
| 1 | Custos ergo tuarum es, non dominus facultatum, qui aurum terrae infodis. |
| 2 | minister utique eius, non arbiter. |
| | |
| | |
| 3 | sed ubi thensaurus tuus, ibi et cor tuum. |
| | |
| | |
| 4 | ergo in illo auro cor tuum terrae infodisti. |
| | |
| | |
| 5 | uende potius aurum et eme salutem, uende lapidem et eme regnum dei, uende agrum et redime tibi uitam aeternam. |
| | |
| | |
| 6 | uera allego, quia uerba adstruo ueritatis. |
| | |
| | |
| 7 | si uis perfectus esse, inquit omnia quaecumque habes uende et da pauperibus, et habebis thensaurum in caelo. |
| | |
| | |
| 8 | et noli contristari, cum haec audis, ne dicatur et tibi: quam difficile qui pecunias habent in regnum dei intrabunt. |
| | |
| | |
| 9 | magis cum haec legis, considera quia ista tibi potest mors eripere, potestas superioris tollere, deinde quia peteris parua pro magnis, caduca pro aeternis, thensauros pecuniae pro thensauris gratiae. |
| | |
| | |
| 10 | isti corrumpuntur, illi permanent. |