Ambrosius, De Nabuthae, § 30
| 1 | interpellat cogitantem, excitat dormieutem. |
| | |
| | |
| 2 | sed nec ipse se quietum esse patitur, qui de abundantia sollicitatur et in ubertate fructuum uocem egentis emittit. |
| | |
| | |
| 3 | quid faciam? inquit. |
| | |
| | |
| 4 | nonne haec pauperis uox est, non habentis subsidia uiuendi? egens omnium huc atque illuc respicit, scrutatur hospitium, nihil inuenit ad usum alimenti. |
| | |
| | |
| 5 | considerat nihil miserius quam fame confici et cibi indigentia mori, quaerit mortis conpendia et tolerabiliora obeundi supplicia rimatur, arripit gladium, suspendit laqueum, ignis adolet, explorat uenenum. |
| | |
| | |
| 6 | et inter haec dubius quid eligat dicit: quid faciam? deinde uitae huius suauitate reuocatus cupit reuocare sententiam, si possit uiuendi substantiam repperire. |
| | |
| | |
| 7 | aspicit nuda omnia, uacua omnia. |
| 8 | ait: quid faciam? unde mihi alimenta. |
| | |
| | |
| 9 | unde uestitus? uolo uiuere, si habeam quomodo possim uitam hanc sustinere, sed quibus cibis, quibus subsidiis? quid faciam inquit, quod non habeo. |