Ambrosius, De Helia et ieiunio, § 53
| 1 | Putatis me tamquam uino crapulatum intemperantius ieiunii praedicationi hunc miscuisse sermonem: et adhuc propter hos fortissimos uiros quanta praeterii, quanto minora dixi quam dominus locutus est! audistis quid per Moysen dixerit, audite quid in libro sermonum Esaiae scriptum est. |
| 2 | inuehitur enim dominus in huiusmodi uersus et ait: u ae his qui surgunt mane et sectantur sicera, qui ebrii sunt uesperi; nam uinum eos comburet. |
| 3 | cum cithara enim et psalterio et tympanis uinum bibunt, opera autem dei non respiciunt et opera manuum eius non considerant. |
| 4 | cui uae inquit, cui iudicia, cui tumultus? diuersa singulis, temulentis omnia. |
| 5 | uae enim his qui ebrii sunt uesperi! quid igitur illis qui et ante uesperam et frequenter in lucem madent? ergo uae sibi debitum habent concertationes. |
| 6 | conserunt lites, in caedem prosiliunt, ueniunt ad iudicia uel uocantur. |
| 7 | habent ergo et iudicia tamquam rei. |
| 8 | fit nonnumquam grauior tumultus, quia uino mens peruertitur ebriosi: et non meminit regis nec magistratus, ut scriptum est, et omnia per talenta facit loqui. |
| 9 | et non meminerunt, cum biberint, amicitiae nec fraternae necessitudinis. |
| 10 | sed post tumultum sumunt gladios et cum a uino mersi fuerint et surrexerint, non meminerunt ipsi quae gesserint. |
| 11 | habent ergo etiam dignam mercedem tumultus. |