Ambrosius, De Helia et ieiunio, § 27
| 1 | non illum diutius sua intemperantia delectauit diuitem, qui induebatur purpura et bysso et epulabatur cottidie splendide, cuius ad ianuam Lazarus ille mendicus iacebat plenus ulceribus, cupiens saturari ex his quae de mensa cadebant diuitis. |
| 2 | paulo post cum esset mortuus, coepit rogare positus in inferno, ut extremum digiti sui pauper ille in aquam intingeret et refrigeraret linguam eius, quae ardebat incendio. |
| 3 | ubi illae copiae. |
| 4 | ubi illae ebrietates ? sitit qui inebriabatur, abundat qui mendicabat. |
| 5 | in ipso conuiuio dum bibunt, sitiunt et cum inebriati fuerint, amplius bibunt. |
| 6 | quasi aperto gurgite uinum iam non bibitur, sed infunditur: poculum non libatur, sed exinanitur. |