Ambrosius, De Helia et ieiunio, § 2
| 1 | ! Magna uirtus ieiunii, denique tam speciosa militia est, ut ieiunare delectaret et Christum, tam ualida, ut ad caelum homines eleuaret. |
| 2 | et ut humanis magis quam diuinis utamur exemplis, de Heliae ieiuno ore uox missa caelum clausit sacrilego populo Iudaeorum. |
| 3 | etenim cum a rege Achab altare esset idolo constitutum, ad uerbum prophetae tribus annis et sex mensibus ros pluuiae non cecidit super terram. |
| 4 | digna poena, quae intemperantiam congrue coherceret, ut caelum inpiis clauderetur, qui terrena polluerant. |
| 5 | dignum etiam, ut ad condemnationem regis sacrilegi propheta ad uiduam in Sarepta Sidoniae mitteretur, quae quoniam deuotionem cibo praetulit, meruit ut ariditatis publicae sola non sentiret aerumnam. |
| 6 | itaque non defecit hydria polenta, cum torrentis fluenta deficerent. |