Ambrosius, De Helia et ieiunio, § 1
| 1 | Diuinum ad patres resultauit oraculum, ut, cum egrederentur ad bellum, tuba canerent, cuius sonitu dominus reminisceretur populi sui, quo petitum conferret auxilium plus quae misericordiae suae incentiua cognoscens, et in diebus laetitiae suae, in numeniis suis concinerent tubarum sono. |
| 2 | unde et Dauid ait: canite in initio mensis tuba, in die frequenti sollemnitatis uestrae. |
| 3 | ueniet igitur nobis dies sollemnitatis et iam adpropinquat. |
| 4 | canamus tuba tamquam in proelium progredientes, canamus tuba, ut adnuntiemus sollemnitatis diem. |
| 5 | simul nobis et certamen imminet et uictoria repromittitur. |
| 6 | uictoria nostra crux Christi est, tropaeum nostrum pascha est domini Iesu. |
| 7 | sed ille ante est proeliatus, ut uinceret, non quo ipse egeret certamine, sed ut nobis formam bellandi ante praescriberet et postea daret gratiam triumphandi. |
| 8 | certamen nostrum ieiunium est. |
| 9 | denique ieiunauit saluator, et sic ad eum temptator accessit. |
| 10 | et primum gulae direxit spiculum dicens: si filius dei es, dic lapidi huic, ut panis fiat. |
| 11 | ille cibum uelut escam laquei praetendit, ut sic inlaquearet adpetentiam corporalem, dominus ieiunium praetulit, ut laqueos temptatoris, ut uincula dissolueret. |
| 12 | denique sic habes scriptum: non in solo pane uiuit homo, sed in omni uerbo dei. |
| 13 | illo laqueo Adam fuerat strangulatus, hac absolutione diabolicae quaestionis omnis homo est liberatus. |